Dit is het derde album van deze Duits/Amerikaanse band. De over the top outfits en imago van de band doen denken aan Steel Panther. Echter, waar die band meer een parodie lijkt te zijn op 80s hair metal probeert deze band het iets meer straight te spelen, als een ode.
Op de eerste twee albums was er zeker nog wat metal te horen op de nummers. Met dit album gaan we echter meer richting radio-vriendelijke hardrock. Ik weet het niet zeker, maar aan het geluid te horen heeft Kissin’ Dynamite’s Hannes Braun zich weer met de productie en het songschrijverschap bemoeid. Het klinkt allemaal ontzettend glad, gelikt en aanstekelijk.
De zonnige, niets aan de hand deuntjes liggen lekker in het gehoor en doen denken aan feestjes op het strand en ritten door Los Angeles in een roze Cadillac. De invloed van bands uit de jaren tachtig als Poison en Bon Jovi ligt er dik op. Die laatste is vooral terug te horen op Runaway Train, dat had zomaar een verloren nummer van die band kunnen zijn. Tussen alle veilige en commerciële nummers als God Made The Radio en Back In The Days zit er gelukkig nog wel een uitschieter. Thunder heeft wat swagger, iets smerigers en zou het goed doen in een stripclub. Daarmee een fijne aanvulling van wat sleaze aan de hair metal.
De nummers zijn zeker vakkundig in elkaar gestoken en catchy. Soms klinkt het Duitse accent van John Diva wel iets te erg door. Daarnaast zullen er fans van het eerste uur zijn die afhaken omdat het geluid nu toch wel iets te soft is geworden.