John Fairhurst – The Divided Kingdom

John Fairhurst is geen soloartiest. Dat klinkt raar, zeker als je bedenkt dat dat ook de naam van de zanger en gitarist is. Drummer Toby Murray is echter al zes jaar zijn partner in crime. Deze Britten brengen een flinke bak herrie ten gehore op The Divided Kingdom, Fairhursts vijfde album, maar het tweede in de samenwerking met Murray.
Muzikaal is het lastig te plaatsen. De gitaren zijn heavy, in een soort blues noir die mij sterk doet denken aan Larman Clamor, het onderschatte eenmansswampbluesbandje van de Duitser Alexander von Wieding. Maar goed, Larman Clamor kent niemand, dus dat helpt niet. Tom Waits en Captain Beefheart dan? Wat Fairhurst met zijn stem doet is net als bij die twee eerder een grommend en krakend instrument dan zang in de traditionele zin. En ja, dat is beslist een compliment. Het heeft een theatrale kwaliteit die je met ‘gewone’ zang niet zou hebben. Er is overigens ook bas op dit album te horen, grotendeels ingespeeld door Fairhurst zelf. Daarnaast is er nog wat piano en achtergrondzang te horen, maar het is vooral de wisselwerking van drums, gitaar en zang die dit album draagt.
De basis is blues, maar dat neemt niet weg dat bijvoorbeeld in Blood and Fire een gitaarmuur wordt opgetrokken die er mag zijn. Hungry Blues is een fijne stomper en gaat stevig tekeer, terwijl in Lies and a .45 juist gas wordt teruggenomen. Hier hoor je goed wat de stem van Fairhurst bijdraagt. De solo (met slide op een resonatorgitaar) is erg lekker in dit nummer. Er zijn volop elementen van oude blues te vinden, maar die worden vervolgens vertolkt met heel gruizige gitaarklanken. Zo begint Gonna See My Baby met een heel klassiek bluesloopje, maar tjonge, wat wordt het lekker ruig!
De kunst is om een bak herrie te laten klinken als méér dan een bak herrie. De Raggende Manne kunnen dat, Tom Waits kan dat en Fairhurst en Murray blijken dat ook te kunnen. Dat vergt een goede sound, maar ook behendig laveren met instrumentale partijen die elk veel ruimte innemen. Dat is op The Divided Kingdom bijzonder goed gelukt. Als je dit album hoort is het ook niet moeilijk voor te stellen hoe Fairhurst en Murray live slechts met zijn tweeën een volle sound neerzetten, zoals eerder bijvoorbeeld The Inspector Cluzo en The Balkun Brothers dat al deden.
The Divided Kingdom laat horen hoe je met weinig middelen een wall of sound kunt optrekken en tegelijkertijd bluesy kunt blijven. Het levert een spannend en sfeervol album op, dat bij elke luisterbeurt weer groeit.
In mei zijn Fairhurst en Murray op diverse plekken in Nederland en België te zien.
 

John Fairhurst website