De Friese post-metal band Ter Ziele bestaat intussen best wat jaartjes. Toch kwam, na veel live op het podium te hebben gestaan onlangs pas hun eerste album, The Embodiment of Death uit. We spraken met Jouke Grit over waarom het zo lang duurde en de thematiek van het album.
Oorspronkelijk was de planning dat het album in 2022 of 2023 zou uitkomen. Toen vertrok echter de toenmalige zanger, Erik van den Akker uit de band. Vervolgens moesten de teksten opnieuw worden geschreven. Jonathan Edwards van Teethgrinder werd de nieuwe vocalist. Uiteindelijk moest er ook nog een label worden gevonden, dus daar ging ook wat tijd inzitten. Intussen is die gevonden in Tartarus Records. Jouke vat het nog even samen: “Ja, dus alles heeft even wat vertraging opgelopen. Onze focus lag eerst bij het opnemen van die plaat. Toen meer bij het inwerken van een nieuwe zanger. Vervolgens kwamen er heel veel shows op ons pad afgelopen jaar. Voordat je dan tot de release van een album komt, ben je opeens zomaar een jaar of twee, drie verder.’’
We kunnen ons voorstellen dat je daar we ongeduldig van wordt. Toch viel dat wel mee volgens Jouke. “We hadden zoveel andere dingen tussendoor te doen die ons bezighielden. Liveshows spelen, Jonathan inwerken. En Jonathan is uiteindelijk ook weer weg gegaan vorig jaar, omdat hij ging verhuizen naar Istanbul. En toen was er weer het inwerken van Yorick Keijzer, onze nieuwe zanger. We hadden gelukkig ook de kans om onze twee singles, die we al eerder hadden uitgebracht, opnieuw uit te brengen. Dat was ook vet om te doen. We hebben heel veel nieuwe dingen kunnen doen die ook op de bucketlist stonden. Zoals in het buitenland spelen en bepaalde festivals doen. Het hield ons wel bezig. Het is wel lichtelijk frustrerend geweest dat het zo lang heeft geduurd, maar uiteindelijk mag het resultaat er zijn wat mij betreft. Mensen zijn nog steeds enthousiast. Ondanks dat ze de muziek inmiddels wel kennen. Wat er nu ligt is uiteindelijk wel geworden wat we wilden. We hebben kunnen samenwerken met de mensen waarmee we samen wilden werken om dit mogelijk te maken. We zijn heel blij dat we het via Tartarurs hebben kunnen uitbrengen nu. Omdat dat eigenlijk onze eerste keuze was.”
HECHTE SCENE
Het mag knap genoemd worden dat, ondanks dat er geen volledig album was, de band toch zoveel heeft kunnen optreden. Dat blijkt een combinatie van factoren. “Voor mijn vorige bands, vooral mijn laatste band, regelde ik ook altijd de shows. Ik heb dat nog een tijdje gedaan voor een andere band waar ik zelf niet in speelde. Dus in de loop der tijd bouw je connecties op. En daarnaast, wat we heel erg hebben ervaren met deze band, is dat die scene waarin wij zitten doom, post-metal, sludge, met randjes van black metal een hele hechte scene is. Dus toen wij in 2022 bijvoorbeeld op Soulcrusher speelden in Nijmegen kwamen we zoveel mensen al tegen die ons zo vet vonden. We kregen zoveel positieve reacties al zo snel, vanaf het begin van het bestaan van onze band. Zo hadden we als snel connecties opgebouwd en vriendschappen met andere bands in het land. Want in deze scene spreek je echt meer van een scene in Nederland dan een puur regionale scene. Wij komen uit Friesland, maar we hadden al heel snel contact met bands uit Limburg, Utrecht, en Rotterdam. Bands als Throwing Bricks, die bij ons op het label ook zitten en Yantras, Lijkschouwer, Noctambulist. Die hechten heel veel waarde aan de scene, aan elkaar supporten. Daardoor klim je snel op die ladder. Er is een gunfactor en niemand is arrogant.”
THEMATIEK
Als fans van Tartartus label was het fijn samenwerken. Zo konden ze voor de cassette release iets heel bijzonders doen. Er zitten namelijk twee kaarsen bij. Die passen bij de thematiek van het album: de dood. “Wij dachten, als jij mensen herdenkt doe je dat vaak met een kaars. Hoe vet zou het zijn dat die er bij te doen. Dat zijn dingen waar we samen met Tartarus over hebben lopen sparren.”
De teksten zijn als collectief geschreven. In eerste instantie alleen door Erik, maar toen hij vertrok wilde hij niet dat de band de teksten nog gebruikte. Ook al zijn de mannen van Ter Ziele nog vrij jong, ze hebben genoeg ervaringen met de thema’s op het album om daar over te schrijven. Zo is er een nummer over dementia waar Jouke bekend mee is. “Ik heb dat zelf ervaren, hoe het is als iemand dementeert dicht bij mij. Op een gegeven moment zet het je aan het denken… Wanneer is het punt geweest dat je afscheid van iemand hebt genomen zoals je die hebt gekend. Wanneer is iemand daadwerkelijk dood? Daar gaat het eerste nummer op de plaat, The Separation of Body and Soul over. Patrick, onze bassist, is meer bezig geweest met filosofische gedachten daarover. En zo zijn die teksten uiteindelijk tot stand gekomen.”
YORICK
Ook als is Yorick de nieuwe zanger van de band, op de plaat hoor je nog Jonathan. “We dachten, we gaan niet nog een derde keer deze plaat opnemen. Dat is allemaal ook in goede overeenkomst met elkaar afgesproken.” Jouke kende Yorick nog van zijn tijd bij None Shall Pass waar Jouke met zijn eerste bandje wat shows mee had gespeeld. Toen Ter Ziele met Pothamus speelde in de Vera in Groningen stond Yorick achter de bar als vrijwilliger. “We hadden elkaar heel lang niet gezien, dus dat was een heel leuk weerzien. Helemaal niet wetende dat hij later bij ons zou gaan zingen natuurlijk. Maar hij stuurde nog een berichtje een weekje na de show dat hij het echt te gek vond.” Toen Jonathan vervolgens naar Istanbul vertrok besloten ze hem te vragen als vocalist. Hij speelde op dat moment niet actief shows met Walg, dus hij had de mogelijkheid om de nieuwe zanger te worden en deed het graag. En zo werd weer een nieuwe fase in het bestaan van Ter Ziele ingegaan.
