Julian Casablancas – Melkweg (Amsterdam) 12/12/2014

Het stormt, het regent en het is bitter koud. Wat een perfecte avond voor Julian Casablancas om Amsterdam even onveilig te maken!
Julian kennen we als zanger van The Strokes, een band die met hun debuutalbum “Is this it” in 2001 Garage Rock weer hip maakte. In 2009 kwam het eerste solo album “Phrazes for the young” uit, en nu heeft hij dan een nieuw project met de naam “Julian Casablancas & The Voidz”. En ondanks Sinterklaas weer uit het land is klopt vol verwachting mijn hart….
Support act voor vanavond is Songhoy Blues, een swingende Africa Beats band uit het Noorden van Mali. Mijn glamrock outfit valt enigszins uit de toom, en ook voor het publiek is het echt even wat anders. Maar zanger Aliou Toure danst vol bezieling op het podium, en is zo aanstekelijk enthousiast dat de band het publiek prima voor zich weet te winnen. Een behoorlijk goede prestatie gezien het feit, dat de band muzikaal op geen enkele manier gerelateerd is aan Julian Casablancas & The Voidz.
Terwijl er TV’s met testbeeld worden aangesloten op het podium, begint inmiddels de zaal zich behoorlijk te vullen met voornamelijk mensen rond de 30 jaar. De Mekweg is er klaar voor!
Enthousiast wordt Julian en zijn Voidz onthaald en het feest barst los. Al snel blijkt dat muzikaal gezien Julian een heel andere weg ingeslagen is met The Voidz dan dat we met The Strokes gewend zijn. Gitarist Jeramy “Beardo” Gritter lijkt een beetje op Frank Zappa, uiteraard toeval, maar de muziek heeft zeker de sfeer van deze grootmeester. Het is speels, experimenteel maar weet daarin een catchy sound te behouden.
Het voorkomen van Julian is semi ongeïnteresseerd. Hij staat met 2 microfoons in zijn hand voornamelijk naar de grond te zingen met regelmatig zijn rug naar het publiek gekeerd. Ook zijn veel te warme jas is hij niet van plan uit te trekken. Alsof hij ieder moment weer naar buiten loopt…. Maar na een aantal nummers begint Julian wel wat meer contact met het publiek te maken. Zegt tegen een schare verliefde dames “give me your money”, bedankt het publiek meerdere malen voor hun komst en eindigt zelfs filosofisch met “In the beginning their was… stuff”. Het wordt inmiddels een heel mooi feestje.
Vanavond spelen ze voornamelijk nummers van het recentelijk verschenen album “Tyranny”. Nummers als Crunch Punch, Xerox, M.A.D. en hitsingle Where No Eagles Fly hebben grondig draagvlak bij het publiek. Maar zoals een beetje al te verwachten was gaat bij de covers van The Strokes zoals Ize of the world en I’ll try anything pas echt het dak eraf!
Na ongeveer een goed uur springen de hartverwarmende grote lampen van de Melkweg aan. De DJ zet de Dead Kennedys aan, waarvan ik me afvraag of dit publiek deze iconen ook werkelijk kent. De zaal stroomt in ieder geval in hoog tempo leeg. Buiten staat er een clubje meisjes bij de tourbus op Julian te wachten. Ja Julian blijft een echte rockster met alles wat erbij hoort.
Maar behalve charmant en sexy heeft Julian veel meer muzikale diepgang en diversiteit te bieden dan ik in den tijden van The Strokes ooit heb durven dromen. Absolute aanrader!