junXion bouwt aan verhaalwereld in progland

Junxion of junXion zoals ze het zelf schrijven is een Nederlandse ‘epische moderne rockband’ die is opgericht in 2010. Zoals de website al uitstraalt zijn de bandleden liefhebber van science fiction. Hun muziek en teksten vertellen verhalen die zich afspelen op de Planet X, ergens ver in de toekomst. Maar wel geïnspireerd op onze aardse culturele en sociale problemen, filosofie, politiek en wetenschap. De kern van Junxion bestaat uit het viertal Julian Heerkens (basgitaar), Martijn Hak (toetsen), Roel Trommelen (drums) en Maarten Jung (gitaar). Naar aanleiding van het album Stories Of The Revolution had ik het kwartet aanvankelijk bij mij thuis uitgenodigd voor een interview. Zoals vrijwel alles maakte corona die afspraak onmogelijk. Gelukkig bood e-mail uitkomst….

Veel mensen kennen jullie wellicht nog niet. Vertel eens over het ontstaan en de historie van de band. En stel jullie zelf eens voor.
De band, ooit begonnen met popcovers, is door Martijn Hak (de toetsenist) opgericht in 2010, toen hij in de brugklas van de middelbare school kwam. Zijn doel was om een trio op te richten waar schoolgenoten als gastartiesten aan mee konden doen. Uiteindelijk kwam hij uit bij Roel Trommelen (de drummer) en Maarten Jung (de gitarist). In de jaren die volgden heeft de band vele ontwikkelingen meegemaakt. Het gastartiesten-idee werd aanvankelijk al redelijk snel losgelaten. In plaats daarvan wisselde de ‘vaste’ bezetting regelmatig. Op het hoogtepunt bestond de band uit tien personen (drie op zang, saxofoon, fluit, twee op toetsen, drums, bas, gitaar).
Het repertoire bestond oorspronkelijk uit gedetailleerde popcovers, waaronder een eigen remix van Set Fire to the Rain en Evacuate the Dancefloor, getiteld Set Fire to the Dancefloor. Langzaam ontdekten we dat ons hart meer bij progressieve rock lag.
In 2013 werden we met ons eerste echte progrocknummer Inevitable Red tweede in de regionale finale van Kunstbende Noord-Brabant. In de jaren erna veranderde de bezetting dusdanig dat we uiteindelijk met z’n vieren overbleven, de huidige vier leden van junXion (met Julian Haerkens erbij op bas en verder nog altijd Martijn, Roel en Maarten). Om meerdere redenen, maar vooral vanwege artistieke flexibiliteit, besloten we om het bij deze vierkoppige kern te houden en te werken met gastartiesten, net als helemaal in het begin in 2010. Met dat concept hebben we inmiddels twee albums uitgebracht. 
Voorstelrondje
Martijn Hak: Ik ben Martijn, de toetsenist en audiovisueel vormgever van de band. In januari 2020 rondde ik m’n Piano Jazz&Pop opleiding af aan de HKU en momenteel ben ik de bachelor Media & Cultuur aan het afronden aan de UU.
Maarten Jung: Ik ben Maarten, de gitarist van de band. Een jaar geleden ben ik afgestudeerd aan het conservatorium in Maastricht. Vervolgens heb ik de stap van jazz naar metal gemaakt en studeer ik momenteel aan de Metal Factory in Eindhoven.
Roel Trommelen: Ik ben Roel, de drummer. Ik verzorg af en toe ook de soundscapes. Doordeweeks ben ik ingenieur werktuigbouwkunde.
Julian Haerkens: Ik ben Julian, de bassist en tekstschrijver van de band. Overdag ben ik scheikunde docent, maar ‘s nachts ben ik rockster haha.
Waar komt de bandnaam junXion vandaan?
Oorspronkelijk was het achterliggende idee dat mensen van verschillende scholen samenkwamen op de middelbare school (het kruispunt), om samen verschillende soorten muziek te maken, en vervolgens weer uit elkaar te gaan. Dat laatste is duidelijk niet van toepassing gebleken gelukkig, maar geldt deze uitleg op een bepaalde manier nog steeds: we studeren allemaal ergens anders en progrock is een samenkomst van vele stijlen. Bovendien komt alsnog het idee terug van het gebruik van gastartiesten, die ieder vanuit hun eigen muzikale achtergrond onze muziek verder verrijken.
Door wie zijn jullie beïnvloed en wie zijn jullie voorbeelden?
De bandleden hebben allemaal verschillende achtergronden, variërend van klassiek, pop, en rock tot jazz en metal. Met betrekking tot artiesten hebben we vele invloeden, maar de belangrijkste zijn Steven Wilson, Toto, Ayreon, Camel en Opeth.
Eind 2019 brachten jullie het album Stories Of The Revolution uit. Kunnen jullie iets vertellen over het concept?
Stories Of The Revolution is het vervolg op ons eerste album, Inevitable RED. Beide albums gaan over een dictatoriaal regime en een journalist die het volk mobiliseert om daartegen in opstand te komen. Inevitable RED gaat redelijk diep in op de situatie van het land en van de hoofdpersoon voor en na de revolutie, Stories Of The Revolution zoomt volledig in op de opstand zelf. De dictator wordt gesymboliseerd door een slang, de rebellen door zijn natuurlijke vijand: de mangoest.
Hoe kwam het album tot stand? En hoe gaat jullie schrijfproces in zijn werk?
We hadden het gevoel dat het revolutie-gedeelte in het eerste album te weinig aandacht kreeg ten opzichte van de hele context eromheen. Door het tweede album uitsluitend over de revolutie te laten gaan, hebben we geprobeerd om dat gat op te vullen. Voor de precieze invulling hebben we verschillende manieren waarop nummers tot stand komen. De constante factor is daarbij dat Julian over het algemeen de teksten schrijft. Vervolgens wordt daaromheen muziek geschreven, ofwel door één of een paar van ons, ofwel met iedereen samen. De muziek van Polyalphabetical Substitution Cipher en Epiphany is zodoende gecomponeerd door Martijn, de bonustrack Breaking Waves door Maarten en Compulsion to Psychogenesis is gezamenlijk geschreven, waarbij de basis van dat nummer gelegd werd door Julian en Maarten.
Het album is volledig in eigen beheer uitgebracht?
Klopt, we zijn vooralsnog niet aangesloten bij een label. We hebben alles zelf opgenomen en gemixt en vervolgens extern laten masteren. Tot nu toe ervaren we die onafhankelijkheid als erg prettig: we zijn niet gebonden aan studiotijd en -kosten en kunnen productietechnisch net zo gedetailleerd te werk gaan als we willen. Bovendien geloven we dat het zelfstandig doorlopen van alle fases van het uitbrengen van een album goed is voor ons eigen leerproces als muzikanten en ondernemers. Maar mocht er in de toekomst zich een goede deal voordoen, dan willen we daar absoluut over nadenken.
Jullie maken gebruik van twee zangeressen. Waarom komen zij niet voor in de bezetting van de band? Stel ze eens nader voor.
Klopt, Marijn Zeeman en Jèrica Sousa da Luz Pascoa (aka Jèryh Luz). Zij waren studiegenoten van Martijn aan het conservatorium Utrecht. Allebei singer/songwriters, maar Marijn meer in het popgenre en Jèrica meer jazzsoul en gospel. De celliste op het album, Nathalie Flintrop, studeert momenteel aan het conservatorium van Amsterdam. Ons concept is dat we een vierkoppige kern vormen die met verschillende gastartiesten samenwerkt om de albums een zekere diversiteit te geven en om de stemmen en instrumentatie af te kunnen stellen op de muziek. Voor de nummers van dit album leek de combinatie van deze artiesten ons zeer geschikt: Jèrica brengt een ronde warme toon met zich mee en Marijn een hoger helder timbre, die ze beide zowel lieflijk als met wat meer pit kunnen inzetten. Nathalie is niet alleen een vaardig klassiek celliste maar heeft ook affiniteit met lichte muziek, wat onder andere blijkt uit haar sterke ritmegevoel.
Was er een reden om het album aan het eind van het jaar uit te brengen. Immers, je kunt er zo vrij zeker van zijn dat hij in weinig jaarlijsten voorkomt….
We zijn er behoorlijk lange tijd mee bezig geweest; we konden eindeloos over details discussiëren. Om er toch maar een eind aan te kunnen breien, hadden we als doel gesteld om het nog wel vóór het einde van 2019 uit te brengen. Met de jaarlijsten waren we eigenlijk niet zo bezig, wat mede komt omdat we niet zagen aankomen dat dit album daar mogelijk goed genoeg voor zou zijn.
Jullie hebben gelezen dat ik redelijk enthousiast ben over het album. Welke reacties en recensies ontvangen jullie nog meer?
Ja dat zagen we, en daar zijn we natuurlijk heel dankbaar voor. De overige reacties die we krijgen zijn over het algemeen behoorlijk positief. Mensen zien een duidelijke ontwikkeling t.o.v. het vorige album. Ook recensenten, bijvoorbeeld van Background Magazine, hebben tot onze vreugde een positieve recensie geschreven. De grootste kritiek blijft dat we het album aan het eind van het jaar hebben uitgebracht, haha. Dat nemen we wel mee in de overweging voor het volgende album.
De nummers hebben welluidende titels als ‘Polyalphabetical Substitution Cipher’, ‘Epiphany’ en ‘Compulsion To Psychogenesis’. Het moet minstens een weekend gekost hebben om dit te bedenken…….
Haha, dat hebben we aan Julians rijke woordenschat te danken.
Polyalphabetical Substitution Cipher is oorspronkelijk gebaseerd op het verhaal van Alan Turing en de Enigma-code die hij in WOII wist te kraken. Dit idee hebben we aangepast aan ons eigen verhaal. Het is nu een metafoor geworden voor het kraken van de code van de waarheid; de waarheid is weliswaar gevonden, maar zit gevangen en iemand moet zich opofferen om deze naar buiten te krijgen.
Bij Epiphany, een instrumentaal nummer, vindt de ‘openbaring’ plaats: de waarheid ontsnapt.
Compulsion to Psychogenesis omschrijft de revolutie die de waarheid ontketent. Op een wat abstracter niveau (waar de titel ook vandaan komt) beschrijft het nummer ons geloof dat de mensheid in tijden van onderdrukking als een soort instinctieve dwangmatigheid zal zoeken naar een nieuwe manier van denken om zo de ketenen van de vorige paradigma’s te verbreken.
Waarom heeft Breaking Waves het predicaat ‘bonusnummer’. Ik interpreteer een bonus vaak als een toegevoegd nummer wat eigenlijk een ‘left over’ is.
We besloten om het verhaal te vertellen in de eerste drie nummers. Breaking Waves is dus niet op het verhaal gericht en valt zo buiten de andere nummers. Muzikaal inhoudelijk sluit het echter wel prima aan bij de andere nummers. Daarom besloten we het als bonus toe te voegen.
De videoclip bij de officiële promo is opgenomen bij Kasteel Bleijenbeek in Afferden. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Klopt, en in café Spinners in Cuijk en in Nationaal Park de Maasduinen in Afferden. Via via konden we toegang krijgen tot die ruïne. We wilden op een aantal locaties filmen die naar ons idee bij het verhaal van het betreffende muziekfragment passen en die ons verhalende, conceptuele karakter helpen uitdragen. En omdat progrock natuurlijk over het algemeen vrij lange nummers betreft en men daar niet altijd tijd voor heeft, wilden we het met de diverse nummers en gastartiesten die de revue passeren mogelijk maken om in korte tijd een concreet beeld te geven van wie we zijn en wat we doen. Het opnameproces was gezellig, maar het was ook vrij koud en regenachtig. Dat maakte het extra uitdagend.


Wat zijn je plannen voor de komende tijd?
We zijn druk bezig met het schrijven van het derde album. Daarnaast werken we aan een aantal playthrough-video’s waarin steeds één van ons een nummer van het tweede album geheel of gedeeltelijk doorspeelt. Verder zijn we plannen aan het smeden voor een nieuwe videoclip en kijken we goed om ons heen voor nieuwe gastartiesten voor volgende projecten. En natuurlijk kijken we naar mogelijkheden voor optredens, hoewel daar uiteraard voorlopig weinig van terecht zal komen.
Hebben jullie nog een boodschap voor de bezoekers van Rockportaal?
Allereerst wensen we natuurlijk iedereen gezondheid en sterkte toe in deze moeilijke tijden en willen we een grote shout-out doen naar iedereen die zich er momenteel hard voor maakt om ons door de coronacrisis heen te helpen. Verder is dit natuurlijk een mooie tijd om te genieten van muziek, dus we hopen dat mensen hun grenzen verleggen en luisteren naar iets wat ze normaal nooit zouden opzetten. Deze tijd leent zich ook om wat nieuws te leren, dus we moedigen iedereen van harte aan om bijvoorbeeld eens een gitaar op te pakken, wat akkoorden te leren op een piano of je slag te slaan op een drumstel.
Tot slot: stay prog my friends!
De foto’s bij dit interview zijn geplaatst met toestemming van junXion.