De melodie in de composities is altijd aanwezig en de balans tussen clean vocals en het meer stevige strottehoofdoefeningen ligt regelmatig mooi in het midden. Zo kun je met een gerust luisteren naar A November Day dat de progressieve technische metal in al zijn aspecten vertegenwoordigd. Of daarnaast in GLHF alwaar Rick Graham voor de nodige vocale versterking zorgt. De wat kale productie laat deze compositie in zijn wat ‘blikkerige’ sfeerbeeld tot wasdom komen. Gitaartechnisch komen er de nodige erupties voor naast de sterke basisriffs en wordt er lustig gespeeld met ritmes. Uitstekende breakdown met subtiel doch krachtig gitaargeluid.
Zonder twijfel weet Kadinja kracht en souplesse in technische hoogstandjes te verpakken. Soms stevig, melodieus en subtiel in Stone Of Mourning; soms balancerend tussen donker en licht in Episteme part 1 en 2 of in een moordend tempo waarin een dubbelbassgeluid letterlijk de titel van de compositie ‘Till The Ground Disappears eer aan lijkt te doen.
Met Dominique wordt er nog even stevig wat gevraagd van de technocraten onder ons. Aritmische maatsoorten zijn de pijlers van deze compositie, die afgewisseld worden met sterk melodische structuren wat uitmondt in een nagenoeg minimalistische setting waarin alleen een lichte drum en wat gitaartonen uiteindelijk overblijven.
We kunnen kort zijn over Ascendancy van Kadinja. Het album is een fraai staaltje van stevige progressieve metal waarin de technische aspecten op voor- en achtergrond flinke extra accenten meegeeft aan de afzonderlijke composities én aan het geheel op zich.