Muzikaal vakmanschap, veelal diep verborgen in golven van heftige, enorm gruizige muren van geluid. Met de nieuwsgierig makende namen Otu, RiQ en Pex vormen deze mannen het trio Kaiser. Ze komen uit Finland en maken hele vette, gruizige en bij vlagen regelrecht overdonderende, lompe stoner rock.
Naast deze overduidelijke stoner, zijn ook flarden Soundgarden-achtige grunge, punky screamo en zelfs groove metal elementen of klassieke Led Zeppelin invloeden herkenbaar. Er wordt up-tempo afgetrapt met het aardig pakkende Brotha, waar de expressieve, heerlijk buiten de lijntjes kleurende solo al wel duidelijk maakt, dat dit toch wel opmerkelijke muzikale kost is. De punky energie wordt er bij 1,5 Dozen helemaal uitgegooid, terwijl in de instrumentbeheersing wel heel kundige muzikale hoogstandjes hoorbaar zijn.
Let trouwens ook eens op die mooie wisselwerking tussen gitaar en drums in Meteorhead, of die geweldige ritmesectie (alweer) in Oversized Load, waar zo’n Led Zeppelin-achtige drive door een oosters tintje en die over-de-top gruizige vocalen het geheel wel heel bijzonder maken. Ik kan me trouwens voorstellen dat dit plaatje niet geschikt is voor afspelen in een slechte autostereo (maar ja, dan klinkt eigenlijk ook alles bagger).
Rustiger, ook oosters aandoende taferelen in Stood Still. Als een heuse pauze kabbelt dit werkstukje met langzame opbouw en tergend trage afbouw/fade-out, op een dusdanige manier voort, dat de luisteraar in een soort roes kan wegzakken. Vervolgens glijdt het bijna vloeiend over in rustig aanvangend A Clockwork Green, maar net als plots opkomende, overweldigende uitbarstingen in Clockwork Orange, is overrompeling ook hier mogelijk. Dit is niet binnen een krappe bandbreedte qua intensiteit opgenomen; wanneer je de volumeknop bij het vorige nummer even hoger hebt gezet, dan is het nu oppassen met de boxen; na een ruime minuut barst ook dit weer in alle gruizigheid en heftigheid los. Ook Awaken Monster is erg fijn luistervoer, maar absoluut hoogtepunt is de afsluiter Aftershock; een ruim tien minuten durende, in je brein vastbijtende, massieve, muzikale maalstroom, met tergende, maar uitermate effectieve, pakkende basisriff, waar op een geweldige manier een heel muzikaal verhaal omheen gebouwd is. De fade-out van een halve minuut is wel aan de erg lange kant, maar verder is dit nummer met een opbouw (en afbouw) waar de tijd voor genomen wordt, een geweldig boeiend muzikaal werkstuk. Misschien is deze plaat niet voor iedereen direct even gemakkelijk consumeerbaar, maar voor de liefhebbers is dit wel pure verwennerij!