Kamchatka – Long Road Made Of Gold

BB King is dood. Daarmee heeft de wereld een legende op bluesgebied verloren. Gelukkig is zijn muzikaal erfgoed nog springlevend en weet het genre nog menig muziekliefhebber te vermaken. Zo ook onze Zweedse vrienden van Kamchatka die met Long Road Made Of Gold hun zesde album uitbrengen. Titel en artwork, waar de drie heren voor het eerst zelf op te aanschouwen zijn, doen vermoeden dat het hier om een countryalbum gaat. Ook de eerste maten op het album worden gesierd met een pittig banjogeluid. Maar Kamchatka maakt, al jaren gewoon vette blues.
De tien nummers op Long Road Made Of Gold (een samensmelting van de titel van twee nummers) liggen in het verlengde van het voorgaande album maar kennen nog wat meer dynamiek. De band is door de jaren heen een goed op elkaar ingespeelde band geworden en dat hoor je af aan het album. De nummers zijn in de eigen studio opgenomen en de heren hebben er daardoor de tijd voor kunnen nemen. Dat het geluid dynamisch en vol klinkt heeft waarschijnlijk ook te maken dat uiteindelijk Russ Russell de mix voor zijn rekening genomen heeft. Bekend van zijn werk met onder andere Napalm Death is hij de muziek vanuit zijn perspectief te lijf gegaan, zonder de identiteit van Kamchatka uit het oog te verliezen.
De eerste single die naar voren geschoven is, is het nummer Get Your Game On. Een nummer dat swingt en grooved en representatief is voor wat het album je brengt. Een opwindend bluesyrockandrolldrumritme, bluesy gitaarriffs en fraaie solo’s. Dit alles ondersteunt door het rauwe stemgeluid van Thomas Anderssons. Dat de gitaar een belangrijk element is in het geluid van de band bewijzen ook de nummers Slowly Drifting Away en Long Road. In Slowly Drifing Away is het opvallend en heerlijk om te beseffen hoe één repeterende riff een heel nummer kan dragen, terwijl in Long Road gitaar en zang synchroon de melodie dragen. Dat ook Zweedse blues smerig en stroperig kan klinken komt zeker naar voren in Made Of Gold. Kamchatka schuwt het niet om variaties in elkaar over te laten lopen terwijl de eenheid in het nummer behouden blijft. Die lekkere diepe southernblues komt tevens terug in Who’s To Blame. Qua zang en sfeer heeft het iets weg van een Alice In Chains nummer, maar dat is alleen maar in het voordeel van het nummer. Kunnen (en moeten) we nog meer over het album zeggen? Eigenlijk niet. Ook de bluesyballad komen we tegen in Rain en wat meer toegankelijke uptemponummers zijn Human Dynamo en Mirror (waarin Per Wiberg de snaren van zijn basgitaar onder zijn behendige vingers lekker laat vibreren). Met To You sluiten ze het album af in stijl met blues pur sang. Vet, rustig en kaal.
Long Road Made Of Gold is een waardige opvolger van het vorige album The Search Goes On en laat een goed geoliede bluesband zijn ding doen. Dit jaar komen ze naar Nederland (onder andere op de Zwarte Cross). Een band die je eigenlijk mee moet maken.