In een uitverkocht Tivoli is het vanavond aan vier bands om het publiek te vermaken. Dit is de tweede uitverkochte show in Nederland. Tot op heden zijn dit ook de enige uitverkochte shows. Om te zorgen dat het bij een bescheiden eindtijd blijft, gaat om 17:30 de deur al open en zal Frozen Crown om 18:00 het spits afbijten.
Zodra de eerste band begint weet iedereen meteen hoe laat het is. De power metal band uit Italië begint en houdt niet meer op. Het zestal met 3 gitaristen maakt goed gebruik van de ruimte die de muziek heeft. Het tempo zit er dan ook erg hoog in, wat de zaal meteen goed wakker schudt. Ze beginnen de set met Neverending en draven door de setlist heen. Dat het zo energiek is, maakt goed dat er hier en daar een technisch foutje in de zang en de muziek zit. Het publiek heeft dit niet door of vindt dit totaal niet erg. Omdat het allemaal hetzelfde hoge tempo is, merk ik zelf aan het einde van de set er een beetje moe van te worden. Er is weinig afwisseling, maar de band brengt het wel met overtuiging. Richting het einde van de show geven ze aan volgend jaar terug te komen met een headline show. Met “I Am The Tyrant” sluit Frozen Crown hun set af en maken ze plek op het podium voor de volgende band.
Na een snelle change over is het aan Ad Infinitum om het podium te betreden. Slechts 3 dagen voor het optreden hier in Utrecht heeft de band hun nieuwe album, “Abyss”, uitgebracht. Dit is dan ook voor de band een uitgelezen kans om het publiek kennis te laten maken met dit album. Maar liefst 7 van de 10 gespeelde nummers komen van dit album. Persoonlijk had ik wat meer van het oudere werk gehoord, maar het nieuwe album staat wel echt als een huis. Het publiek is al goed bekend met enkele nummers en er wordt dan ook duidelijk meegezongen tijdens sommige stukken. Naast het feit dat het stuk voor stuk geweldige muzikanten zijn, zie je duidelijke de chemie tussen het kwartet. Ze weten het publiek mee te nemen op de muzikale reis die ze van plan waren neer te zetten. De nieuwe nummers die eerder gereleased zijn met videoclip zoals “Surrender” en “Follow Me Down” zorgen voor een geweldige sfeer in de zaal. Na een kleine technische hick-up sluit de band hun show af met “Unstoppable”.
Als derde band van de avond is het tijd voor Blackbriar om het publiek te vermaken. Een band van eigen bodem doet het vaak extra goed bij het lokale publiek en er wordt dan ook luid gejuicht als een van de bandleden zich voor het optreden op het podium waagt. De show begint heel intiem met Zora (vocals) die in haar eentje gesluierd in de spotlight aan “Mortal Remains” begint. Later komt de rest van de band haar vergezellen en begint de show pas echt. Dat er een paar echte fans in het publiek staan is duidelijk bij de aankondiging van elk nieuw nummer wat met luid gejuich ontvangen wordt. De setlist bestaat uit een afwisseling van oudere en nieuwere nummers waarbij wel een nadruk ligt op het album “A Dark Euphony” welke volgend jaar uitgebracht is. De band brengt de muziek vol overgave en zeker de instrumentalisten laten hun beste moves zien. Zora houdt zich fysiek wat meer ingetogen wat prachtig met de muziek samenwerkt. Net als bij Ad Infinitum zie je hier de chemie tussen de bandleden er vanaf springen. Hier staat enerzijds een professionele band aan het werk, maar anderzijds ook een vriendengroep die plezier aan het maken is. Dat raakt het publiek natuurlijk. Als kers op de taart is dit de eerste keer dat de band “Spirit of Forgetfulness” live speelt. Met “Until Eternity”, die inmiddels onder de Nederlandse klassiekers hoort, sluit de band de setlist af en is het tijd om te wachten op de main act van de avond: Kamelot.
Iets later dan gepland is het aan Kamelot om te beginnen. De paar minuutjes extra wachttijd worden door het publiek voor lief genomen, want ze weten waar ze op wachten. Kamelot gaat meteen vol gas de set in. Hier zie je meteen dat Melissa Bonny (vocals Ad Infinitum) een grote rol zal spelen binnen het concert. Het is fijn om te zien dat de band kiest voor een live performance en geen gebruik maakt van een bandje. De band vuurt de ene na de andere hit op het publiek af, maar behoudt wel een goede afwisseling tussen de nummers. Ook hier is de setlist een mix van oudere en nieuwere nummers met een natuurlijke nadruk op het laatst uitgebrachte album, “The Awakening” van 2023. De albumcover prijkt ook als banner achter de band. Als staging hebben ze een soort industrial opbouw voor de drums en toetsen. Tijdens New Babylon nemen hier twee dames plaats in een outfit die iets wegheeft van een Venetiaanse non in kruising met een Assassins Creed karakter. Een paar nummers later is het tijd voor een adempauze met “Willow”, een prachtige ballade die opgedragen wordt aan iedereen die iemand verloren heeft. De tekst, die sprak over het altijd weer thuiskomen, raakt de harten van de aanwezigen en zorgt voor een moment van reflectie.
Na deze emotionele intermezzo knalt Kamelot meteen door met “The Human Stain”, waarmee de energie in de zaal weer tot ongekende hoogtes stijgt. Het publiek is niet te stoppen en zingt luidkeels mee. Vervolgens begint “Forever” met Tommy op de balustrade dicht bij het publiek, wat de connectie tussen de band en de fans nog verder versterkt. Richting het einde van het nummer wordt het publiek uitgenodigd om deel te nemen aan een stukje crowd participation met de bekende woo-oohs, wat de sfeer nog verder aanwakkert. Dit gaat naadloos over in een krachtige versie van “We Will Rock You”, voordat de bandleden worden geïntroduceerd.
Zoals gebruikelijk, is er een bekend vroegtijdig vertrek van de band, maar het publiek weet dat er meer zou komen. Na een korte pauze komt de band het podium weer op. De gitarist benadrukt met trots dat er een reden is waarom alle Kamelot DVD’s altijd in Nederland worden opgenomen: het publiek gaat altijd uit zijn dak. En dat is deze avond niet anders.
De toegift begint met Tommy op de piano, die een korte, maar prachtige versie van “Opus of the Night” speelt. Dit gaat naadloos over in “One More Flag In The Ground”, waarbij Tommy gemaskerd het podium betreedt met een Kamelot-vlag, wat een visueel spektakel oplevert. De avond wordt grandioos afgesloten met “Liar Liar (Wasteland Monarchy)”, waarbij Melissa de extra zang voor haar rekening neemt. Ze bewijst hiermee absoluut niet onder te doen aan Alissa White-Gluz (vocals Arch Enemy) die in het origineel de extra vocals voor haar rekening neemt.
Kamelot heeft wederom bewezen dat ze een geweldige avond muziek neer kunnen zetten. Met hun meeslepende muziek, theatrale elementen en de onmiskenbare connectie met het publiek, was deze show in Utrecht een ervaring die nog lang in het geheugen zal blijven.
Foto’s door: Dennis Winkel