Sinds dit jaar wordt de positie van lead zanger uitgevoerd door de Zweed Tommy Karevik. Deze uit Botkyrka (ten zuiden van Stokholm) afkomstige zanger bekleed ook nog steeds dezelfde positie in de band “Seventh Wonder”. Deze band ligt redelijk in hetzelfde genre, alhoewel Kamelot het makkelijk wint qua populariteit.
Het album begint rustig met het instrumentale doch wonderschone “Manus Dei”. Het voorzichtige begin met de piano ontaard zich met behulp van een goed klinkend koor in een spannende intro. Het album gaat verder met nummers als “Sacrimony”, “Ashes to Ashes” en “Torn”. Stevige nummers waar de sterke kanten van de band erg goed naar boven worden gebracht. Tommy’s stem is door producer Sacha Paeth goed gebruikt en hij verdient dit ook. De melancholische stem werkt uitstekend in combinatie met de afwisselende solo’s van zowel gitaar als toetsen en versterkt de algehele sfeer van het album.
Veel van de nummers zijn afkomstig van de hand van toetsenist Oliver Palotai en componist Thomas Youngblood. Zo ook de ballad “Song for Jolee”. Dit rustige en droef aandoende meesterstukje laat nog beter horen dat Tommy een zeer goede keus is geweest om als zanger aan te stellen. De meerstemmige zang in het nummer laat het bijna klinken alsof Tommy een duet zingt met zichzelf. Naar het einde van het nummer wordt de muziek steeds dramatischer en eindigt als een echte ballad met een wegstervende stem en bijbehorende zachte piano.
Het album is verder afwisselend, muzikaal van hoog niveau maar niet zo ingewikkeld dat het ontoegankelijk wordt. Iets wat bij echte progrock wel ooit het geval is. De opbouw van de nummers doet logisch aanvoelen, refreinen zijn goed uitgedacht en goed uitgevoerd en de nummers gaan geen moment vervelen. De gitaarsolo’s in het nummer “Solitaire” zijn bijvoorbeeld weer een lekkere afwisseling ten opzichte van het enorm gevoelige einde van het laatste nummer “Continuum”, waar de op cello gespeelde outtro het album gevoelsmatig helemaal afmaakt.
Het album voelt qua sfeer droevig aan. De klank kleuren zijn verdrietig, ooit boos en vooral melancholisch, alsof het geïnspireerd is op het leven van een man die zijn vrouw op te jonge leeftijd is kwijt geraakt en dit niet kan verwerken. De muziek is wel iets om goed voor te gaan zitten en een aantal keer te beluisteren. De productie is van een dusdanig niveau dat alle elementen die erin gestopt zijn goed naar voren worden gebracht. Er is afwisseling, er is zang kwaliteit, een erg fijne piano, een goed koor en bij vlagen flink tempo in gitaar en drum. De indringende sfeer echter maakt het voor mij een album waar ik wel van zou kunnen genieten, maar hiervoor moet je wel in een bepaalde stemming zijn. Al met al wel genoeg reden om uit te kijken naar aanstaande vrijdag 2 november als Kamelot optreed in de Effenaar, ondersteund door Blackguard, Triosphere en Xandria. Rockportaal zal daar aanwezig met zowel fotograaf als recensent.
Lineup:
Zang: Tommy Karevik
Gitarist: Thomas Youngblood
Bassist: Sean Tibbetts
Drummer: Casey Grillo
Toetsenist: Oliver Palotai
Tracklist:
01. Manus Dei 02:12
02. Sacrimony (Angel of Afterlife) 04:39
03. Ashes To Ashes 03:58
04. Torn 03:51
05. Song For Jolee 04:33
06. Veritas 04:34
07. My Confession 04:33
08. Silverthorn 04:51
09. Falling Like The Fahrenheit 05:06
10. Solitaire 04:56
11. Prodigal Son 08:52
part I – Funerale
part II – Burden of Shame
part III – The Journey
12. Continuum 01:48
Totale speelduur: 53:57 min