Een volle avond vandaag in de kleine zaal van de Effenaar. Een avond waarin de bezoeker kapot wordt gebeukt door het betere stoner geweld, want er staan een paar excellente band uit dit genre op het podium. We beginnen met het relatief onbekende Sons of Morpheus. Vervolgens komt de plaatselijke legende Candybar Planet langs en we eindigen met een van mijn favoriete stoner bands: Karma to Burn.
Het Zwitserse Sons of Morpheus heeft onmiskenbaar goed naar plaatjes van de betere rock bands uit de jaren 60 en 70 geluisterd. We krijgen een stevige pot recht toe, recht aan blues rock om de oren. Geen opsmuk, toegankelijk en een genot om naar te luisteren. De set begint best bijzonder met een a capella mannenkoor. Het hoogtepunt van de set is m.i. het nummer Tsunami, wat werkelijk zeer goed wordt neergezet. Jammer dat het publiek het nog laat afweten, al staat het op het eind toch redelijk vol. De band heeft een album uit met de welluidende naam Sons of Morpheus en ik raad de geïnteresseerde lezer aan deze zeker eens te gaan luisteren (het album staat op Bandcamp, o.a. te bereiken via de site van de band zelf).
Candybar Planet is voor het publiek een alles behalve onbekende. Geen Blues, maar onvervalste Stonerrock. Melodisch, duidelijke invloeden van de dessert rock scene. Een beetje Psychedelisch soms. Ook hier geen gedoe De band zet een goede performance neer, al is het mij een raadsel waarom bij het afmixen van het geluid de zangstem zo wordt weggedrukt. Misschien is dat wel de reden waarom het optreden mij niet helemaal overtuigt. De vuige zang wordt afgewisseld met fraaie instrumentale partijen, een mooie opmaat naar de hoofdact van vanavond.
De ene microfoon die er staat kan nu ook van het podium af, want Karma to Burn is aan de beurt. De band is waarschijnlijk vaker van samenstelling veranderd (al valt dat aantal eigenlijk reuze mee gezien de levensduur van de band) dan dat ze woorden zullen zingen vanavond (die ene microfoon bleef overigens staan voor de publieksinteractie). Het trio Amerikanen brengt een mooie set van oude en nieuwe nummers onder andere van het zeer recente, slechts 23 minuten durende album Mountain Czar. Heerlijk om live mee te maken, rustig leunend tegen de muur, biertje in de hand en het kopje sloom op de maat mee knikkend of compleet uit je plaat gaan bij het podium. Hoogtepunt voor mij is het derde nummer, 19. Mooi ook dat 61 van het nieuwe album wordt opgedragen aan de aanwezige “Peter Pan and his Speedrockers”. Zo als verwacht wordt het een prima show en inderdaad: er is geen woord gezongen.
Samenvattend: Sons of Morpheus absoluut het aanhoren waard, Candybar Planet bracht misschien niet helemaal wat ik er van verwacht had en Karma to Burn is gewoon goed, net zoals altijd.