Keep The Promise – Ghost Of Revenge

Vier jaar geleden bracht de hardcore-/metalband Keep The Promise het debuutalbum A Peaceful Mission Of War uit. Het heeft nu vier jaar geduurd voordat de band met de opvolger Ghost Of Revenge op de proppen komt. Een tijd die de band energieker en krachtiger heeft gemaakt. Het album telt negen composities die grofweg in tweeën gedeeld kunnen worden. De eerste vier composities neigen meer naar de metal met een accent op een thrashy karakter.
Ergens verscholen in de muziek liggen invloeden van Suicidal Tendencies wat betreft het energielevel en daarnaast lijkt ook een band als Despised Icon qua bruutheid even om de hoek te komen kijken. Storm Of Cursing heeft het namelijk in zich inclusief een vette metalcorebreakdown die grooved en beukt. Met de eerste single Please Kill Yourself Now (ft. Marcella Spaggiari) neemt het geluid van Keep The Promise alleen maar in kracht toe. Vooral het drumwerk van Jonathan Beltrami stuwt het geheel lekker op terwijl het gitaarspel van Huber Artioli halverwege een gezonde dosis spanning op. Daarbij is het tekstueel een bijzondere compositie waarin de geest van een vermoorde moeder wraak neemt op de dader die zichzelf uiteindelijk van het leven beroofd. De mannen van Keep The Promise hebben dus zeker wel een boodschap te vertellen.
Het uptempo Your Race Doesn’t Exist heeft weer dat lekkere thrashyelement in zich waardoor de snelheid de overhand neemt. Het gitaarspel zorgt voor een sterke vibe en het snelle drumwerk met de krachtige stem maken het af. Leuk is het feit dat de basgitaar even helemaal naar voren komt. Met Corrosion Of A Rotten Soul wordt de brug naar de metalcore/nu-metal meer geslagen. Maar na de muzikale sample Ghost Animal komt de nu-metal in Hell’s Bedroom sterk naar voren. Samen met The Stench Of Evil is het genieten van de meer hiphop georiënteerde metal zoals Limb Bizkit het in betere dagen ook wist neer te zetten en waarbij de Beastie Boys als godfathers gezien mogen worden. Sterk groovend is dit het vervolg op Ghost Of Revenge.
Dat gevoel verdwijnt gelukkig niet met A Dying Planet waarin dit keer een sterke staccatoriff voor de vibe zorgt en het krachtige element in het totale geluid mooi wordt neergezet. Dat adrenalineverhogende effect krijgt een goede  impuls waarin het gitaargeluid veelzijdig en sterk wordt aangezet. Hoewel naar mijn mening Keep The Promise niet geheel in de metalcorehoek gezet mag en kan worden is het geluid en vooral de breakdown in The Abyss Of Innocents karakteristiek voor de richting die de band hier kiest.
Na vier kan Keep The Promise met trots Ghost Of Revenge gepresenteerd gaan worden aan het publiek. De band laat horen dat ze kunnen grooven, dat ze de brute kracht hebben om een compositie te doen zinderen en daarbij de nu-metalinvloeden mooi weten te verweven in het eigen geluid.