Ken Weckhuysen is de oprichter van de Belgische powermetalband Dhalya waarvan we al de veelbelovende demotracks mochten horen en waarvan we uitkijken naar de officiële release. Behalve voor powermetal heeft Ken ook een passie voor hardrock en hairmetal uit de jaren ’80 en in dat genre heeft hij als Ken (geen link met Barbie) een eerste solo-single uitgebracht.
1986 is als songtitel een verwijzing naar de typische pedal note riffs van die tijd. Denk aan een instrumentale versie van Scorpions, Van Halen, Lynch Mob en Mötley Crüe en dan zit je al op het goede spoor. In dat tijdvak had je naast die bands ook nog echte gitaarhelden die een song konden schrijven zonder lyrics en die hun snaren lieten praten/zingen: Joe Satriani, Carlos Santana, Mike Oldfield, … Instrumentale rock en metal is een ambacht dat vandaag nauwelijks nog beoefend wordt, tenzij in de postmetal misschien.
Deze 1986 is een feest voor wie houdt van de hardrock van de eerder aangehaalde bands. Wie kan genieten van een stevige melodielijn en lange en stevige solo’s, is hier aan het juiste adres. Hoe goed de gitaarpartijen ook zijn, Ken kan niet verstoppen dat dit een eenmansprojectje is. De bas- en drumpartijen zijn bijvoorbeeld wel heel basic. Met wat extra variatie daarin, kan hij zichzelf een springplank bieden om op gitaar nog ‘verder’ te springen.
Of een band/projectnaam als ‘Ken’ en een songtitel als ‘1986’ niet wat te banaal zijn, daarover kan je een heel eind discussiëren. Dat is eigenlijk ook niet belangrijk. Ken steekt hier zijn nek uit. Hij geeft de richting aan die hij uit wil en hij ziet wel wat er op zijn pad komt. De toekomst ziet er alvast mooi uit.