Kenny Wayne Shepherd Band – Lay It On Down

Bij blues is zang vaak een beetje ondergeschoven kindje. Je hoeft geen wereldzanger te zijn als je het met je gitaarspel kunt goedmaken. Kenny Wayne Shepherd heeft juist al jaren een zanger in zijn band, Noah Hunt.
Dat betekent bijna automatisch dat de zang ook meer aandacht krijgt. Dat is ook wat er gebeurt op Lay It On Down.
Opener Baby Got Gone is nog een aardige bluesrocker, maar daarna volgt met Diamonds & Gold, Bothing But The Night en Lay It On Down een drietal songs die ook Seal, wijlen Joe Cocker of Rick Springfield op hun platen hadden kunnen zetten. Dat zijn alle drie artiesten die wat kunnen respectievelijk konden, maar het is meer pop dan blues. Het is blues voor mensen die verder niet zoveel met blues hebben: zonder weerhaakjes, zonder al te opvallend gitaarwerk en met heel veel soul erin. Blues geschreven voor hele grote stadions.
She’s $$$ (uitgesproken als She’s Money) is een van de weinige songs waarin de muziek – de gitaar, maar ook het orgel – vol in de spotlights staat. Het is ook bij uitstek de song waarin je vooral in de solo hoort dat Shepherds grote idool Stevie Ray Vaughan is. Ook bij Down For Love hoor je SRV terug. Ride Of Life heeft dan weer een sterke Bonamassa-vibe.
Ik ben een albummens pur sang. Ik houd van de spanningsboog van een album en vind het opbouwen daarvan een kunst op zich. Lay It Down blijft met name door een wel erg licht en luchtig begin echter aanvoelen als een verzameling losse songs, met het oog meer op het grote publiek gericht dan me lief is. Dat wringt des te meer wanneer het gaandeweg wèl de nodige bite krijgt.
Ook een echte bluesliefhebber komt best aan zijn trekken op Lay It Down. Of dat voor het album als geheel geldt, vraag ik me af.