Kenny Wayne Shepperd – De Pul (Uden) 03/11/2017

De veertigjarige Kenny Wayne Shepherd werd geboren in Shreveport, Louisiana. Als gitarist is hij een zogenaamde zelf-didact, volgens bepaalde bronnen zou hij niet eens noten kunnen lezen. Hij kreeg zijn eerste gitaar toen hij nog een kleuter was, dus de interesse voor muziek is niet vreemd. Al In 1996 speelt hij in een uitverkochte kuip in het voorprogramma van The Eagles en het was toen al te zien dat Shepherd een prima artiest was / zou gaan worden.
De doorbraak voor het grote publiek kwam met z’n tweede album, ‘Trouble is..’ met maar liefst vier singles in de Amerikaanse top tien. De daarop volgende cd’s bereiken bijna allemaal de eerste plaats van de Engelse blues charts. Tijdens de huidige tour speelt hij al weer zijn achtste album Lay it on Down, en het moet gezegd, hij blijft gewoon blues van grote kwaliteit en met veel variatie maken.
Als ik op deze druilerige vrijdag avond bij de poort van De Pul aan kom ben ik zeker niet de eerste, de echte fans willen een mooi plaatsje voor aan de barriers en staan er dus al een tijdje.
Voor het tijd is voor Kenny Wayne is het eerst de beurt aan een (onaangekondigde) support act in de vorm van het Eindhovense Hoodo Monks. Zij brengen in een goed gevulde Pul een portie pure boogieblues ten gehore, gebracht met een zeer aanstekelijk enthousiasme. Een degelijke portie rauw geserveerde, authentieke Blues, recht uit het hart. Drie kwartier lang muziek met dampende ritmes, strak gitaarwerk, scheurend bluesharpspel en niet te vergeten de lekkere rauwe zang van zanger Erik. Met vette nummers als See My Jumper, Who Do You Love en een geweldige Mellow Down Easy haalt de band alles uit de kast om het publiek warm te krijgen.
Als rond 21:15u de zaal inmiddels afgeladen vol staat is het tijd voor de hoofdact van deze avond, Kenny Wayne Shepperd.
De Amerikaan is dus al lang actief, maar is vrij weinig in Nederland. De eerste paar minuten steelt vooral zanger Noah Hunt de show. Noah heeft er veel plezier in en lacht regelmatig zijn witte tanden bloot. Kenny Wayne ondersteund dit met snelle bluesrock ritmes op de gitaar. Het wordt een knallend optreden waarbij de band precies op de juiste momenten het gas terugpakt voor een stukje slowblues.
De band bestaat naast Kenny Wayne en zanger Noah Hunt (die al meer dan 20 jaar met Kenny speelt) uit Kevin McGormick op de basgitaar, toetsenist Joe Krown en drummer Sylvester ‘Sam’ Bryant, ook een ‘oudgediende’ die al jaren met Kenny Wayne speelt (sinds de jaren 90.)
De zeer afwisselend opgebouwde set bevat de bekende stampers als Never Lookin’ Back, True Lies, Blue On Black en The House Is Rockin’.  Ik ben echter vooral benieuwd naar de nieuwe nummers van ‘Lay It On Down’ en gelukkig worden we absoluut niet teleurgesteld. Het eerste blok van drie songs bevat een intens door Noah gezongen Hard Lesson Learned, waarbij Kenny en Kevin de backingvocals voor hun rekening nemen. Kippenvel! Ook het pittige Baby Got Gone en Down For Love brengen een nieuwe dimensie in het repertoire van deze band.
Na een kleine 2 uur dampende blues zit de set er op en blijft slechts de toegift en we weten het wel zo langzamerhand: dat gaat knallen! Een hele sterke Blue On Black wordt gevolgd door de climax: een waanzinnige Voodoo Child Slight Return, waarin werkelijk álles nog een keertje uit de kast wordt gehaald.