Met Masters Enslaved is het ijs wel meteen gebroken en weet je wel wat voor vlees je in de kuip hebt. Hoewel het geluid wat hol / dunnetjes klinkt en de band muzikaal wel eens wat slordig overkomt, ligt er wel een bepaalde kracht in het nummer dat je pakt. Het tempo ligt nog wat laag. Kera speelt met de elementen door in de loop van het nummer terug te vallen op een stuk akoestische gitaar met wat ‘spoken words’ om daarna fullpower weer aan te vallen. In Architects Of Chaos ligt het tempo een stuk hoger en klinkt het geluid (gelukkig) wat zwaarder. Een geluid dat in het uptempo Silence zijn weg vervolgt. Opvallend zijn de clean vocals waarbij het lijkt alsof Kurt Cobain even om de hoek komt kijken. Voor mij had dit niet gehoeven omdat de grunts die ik ondertussen gewend bent, genoeg tot de verbeelding spreken. Een belangrijk rol is weggelegd voor de complexe (progressieve) ritmes die het nummer doorspekken. Drummer Klem weet je continu op het verkeerde been te zetten waarbij de gitaristen Arthur en Thibal wel moeiteloos zijn werk volgen. Ook hier een akoestisch intermezzo dat voor het nodige contrast zorgt. Het intermezzo wordt nu niet gevolgd door een bombastisch stuk zoals in Architects Of Chaos, maar met een fraai einde waarbij melodie de boventoon voert en er nog even ruim aandacht is voor een lekker gitaargeluid..
De EP laat vijf muzikanten horen die melodische deathmetal ademen maar die nog wel zouden moeten werken aan een wat voller geluid en het strak spelen van de nummers. Veelbelovend binnen het genre.
Facebook.com
