Hellfire is alweer het achtste album van deze band. Het vorige album, Monsters of Rock, dateert al van 2015.
Het album omvat dertien ‘gewone’ songs en twee bonustracks. En dan krijg je er gelijk nog een Best Of bij, met 16 songs – waarvan er drie heropgenomen werden: Backshooter, Secret Love en Blinded. Dat is best veel.
Gitarist en zanger Shorty heeft met Killer al 43 jaren op de teller. Dat laat zich voelen. In de riffs valt dat minder op dan in het zingen, dat soms wat te rauw en krampachtig klinkt. Hij was overigens altijd al een betere gitarist dan zanger. Maar het is net die ‘patine’ op de stembanden van Shorty die deze nieuwe songs een extra cachet geeft. Als je daar niet in meegaat, kan je vast ook niet genieten van de laatste albums van Arno, David Bowie of Johnny Cash. Maar in tegenstelling tot die grootheden zit Shorty – en bij uitbreiding Killer – nog vol leven. En hij weet intussen ook perfect tot waar hij kan gaan, vocaal dan.
Wat krijgen we nu te horen op Hellfire. Lekker veel uptempo heavymetal in de traditie van Saxon en Iron Maiden, met een flinke drive en veel en lange gitaarsolo’s. Bij de midtempo-songs gaan de referenties eerder naar een Motörhead (op Different Worlds, From bad To Worse) of zelfs een ZZ Top (op Medicine Man). In A Dream Within A Dream is de obligate powerballad en dat is er eentje waar die van The Scorpions een puntje kunnen aan zuigen. Cuts Me Like A Knife is opgedragen aan de inmiddels lang vergeten supergitarist Frank Marino.
De beste nieuwe songs zijn titeltrack Hellfire, Trouble en Rat Race.
Deel twee, de Best Of, biedt alles wat je kan verwachten van een best of. Niemand zal zich storen aan de keuze van de tracks. De drie heropgenomen tracks zijn leuk, maar misschien ook weer niet zo interessant dat je alleen daarvoor dit album zou willen kopen. Er staan op dit deel nog wel meer oudere tracks die baat zouden hebben bij een nieuwe opname.
Alles bij elkaar is Hellfire een heel degelijk album van een band die ondanks zijn lange staat van dienst nog lang niet voorbij de vervaldatum zit. Er is nu eens echt helemaal niets vernieuwends aan dit album, zelfs niet in de lyrics, en dat is meteen ook de sterkte ervan. Het is een formule die nog steeds werkt. Oldschool heavy metal rules!