Nog maar iets meer dan een week geleden hadden de Rockportaal-collega’s Edwin Knip en Rob Ulrich hun verslag en foto’s klaar van het concert van Kim Wilde in Metropool in Hengelo. Wie daar genoeg aan heeft, kan hier stoppen met lezen. Even goede vrienden. Wie wil weten of Kim Wilde in België net zo populair is als in Nederland of misschien nog populairder, nodig ik uit om verder te lezen.
Toen Kim Wilde vorige zaterdag naar de Brielpoort in Deinze (B) kwam, leken de hoogdagen van die zaal plots terug. Zoals in de jaren ’80 toen deze venue the Cure, U2 en AC/DC over de vloer kreeg. Met fans die al uren voordat de deuren zouden openen stonden aan te schuiven. Meer dan 2.000 fans (meer dan dubbel zoveel als in Hengelo), waarvan sommigen uit Nederland en de UK, die in een ellenlange rij staan. Fans die zodra de deuren openen naar het podium rennen. Dat heeft organisator Miracle wel heel goed ingeschat en in de markt gezet, want de andere zalen van deze Europese tournee van Kim Wilde waren toch een maatje kleiner.
Kim Wilde zit in het collectieve geheugen van hele generaties. Na een lange reeks hits in de jaren ’80 waren de jaren een stukje moeilijker om door te komen, maar dan was er in 2003 de onverwachte duet-hit met Nena (Anyplace, Anywhere, Anytime). Sindsdien is Kim Wilde één van de weinige eighties-iconen die nog vlot volle zalen lokt. En de Britse spreekt een heel divers publiek aan, wat af te leiden is aan de T-shirts in de zaal. Die gaan van Alphaville en Elton John tot Social Distortion en Rammstein. La Wilde belichaamt het scharnierpunt tussen pop, rock en synthwave, maar profileert zich de jongste jaren steeds nadrukkelijker als rock chick.
Sommige muziekliefhebbers hadden vooraf twijfels. Met het argument dat Kim Wilde op haar leeftijd vast niet meer zo toonvast en fris klinkt als toen ze haar eerste hits scoorde. Dat soort opmerkingen hoor je dan weer zelden bij mannen. Niemand maalt erom dat er bij Neil Young of Bob Dylan wat patine op de stem zit. De criticasters kregen ongelijk: Kim Wilde zingt op haar 64ste nog net zo toonvast als vroeger. Het timbre is wat meer matuur, maar de power en de energie heeft ze nog. Misschien zelfs meer dan vroeger. En heel handig: Kim neemt al enkele jaren haar nichtje Scarlett Wilde mee op het podium. Waar de frontvrouw tekort komt, neemt Scarlett gezwind over. Omdat Scarlett inzake timbre zo dicht tegen Kim aan zit, merkt je nauwelijks dat er overgenomen wordt.
Het optreden in de Brielpoort heeft voor sommige fans een speciale betekenis. In 1982 was deze zaal de aftrap van de Debut Tour (voor Centraal Europa dan toch, na de UK en Scandinavië). Tot dan kenden Belgische (en Nederlandse) fans haar enkel van de Radio en tv-shows. Artiesten van dat kaliber gingen in die tijd nog niet zo uitgebreid op tournee. Heel wat fans hebben nog goede herinneringen aan dat optreden.
Op die eerdere passage in de Brielpoort komt Kim Wilde niet uitgebreid terug in haar bindteksten. Wel is ze zichtbaar overweldigd door de grote opkomst en dankt ze uitgebreid alle fans die haar al zo lang volgen. Ze betreedt het podium met een enorme zonnebril, die mooi had gestaan voor het artwork van haar recentste studio-album (Here Come The Aliens uit 2018). Uit dat album krijgt het publiek slechts twee songs (Yours Till The End en 1969), net als in Hengelo, want de setlist is nagenoeg identiek. Het is voor de fans interessant dat Kim Wilde zich niet beperkt tot haar verplichte grote en halve hits in een korte set, maar dat ze kiest voor een lange set met nummers die wat meer aandacht verdienen dan ze indertijd gekregen hebben, zoals de oudjes Words Fell Down en Second Time en recenter werk als King Of The World en Stone. Die iets minder bekende songs zitten ingebed tussen de hits uit het collectieve geheugen als Never Trust A Stranger en Anyplace, Anytime, Anywhere, die de zaal een eerste keer doen ‘ontploffen’ aan het begin, en View From A Bridge, Chequered Love en You Keep Me Hangin’ On aan het einde van de reguliere set. Het hele publiek geniet, danst en zingt mee als waren ze allemaal nog 16 jaar oud. Ook de band staat duidelijk te genieten van de positieve vibes van het Belgische publiek, terwijl ze een foutloze set spelen.
Als de bisronde wordt ingezet met Cambodia verandert het publiek in een zee van vele honderden gsm’s die allemaal dat magische moment willen vastleggen (en waarbij je vanop de achterste rij vooral de gsm-schermpjes van alle mensen voor je filmt). Cambodia gaat naadloos in een ander nummer (een cover van Overdrive van Ofenbach), maar het publiek blijft ‘antwoorden’ met de oooh-oh-oooh’s van Cambodia. De bisronde wordt vervolledigd met het eveneens luidskeels meegezongen You Came en Kids In America als ultiem orgelpunt. Daarna wordt er nog druk nagepraat aan de toog. De meeste fans onthouden één ding: Kim Wilde heeft beloofd dat ze volgend jaar opnieuw naar de Lage Landen komt. Dat dat dan met nummers van een nieuw album zal zijn, is voor niemand een probleem.