Sinds ik voor de eerste maal het album Orion uit 2016 hoorde is deze band een vast gegeven in mijn collectie. Dat album greep mij meteen bij de strot en is hierna eigenlijk, in mijn ogen, zelfs niet meer geëvenaard door de heren. De heerlijke oude psychedelische, naar Pink Floyd neigende, sferen die op die plaat naar voren komen zijn magistraal. Gelukkig heeft de band wel een compleet eigen stijl en heeft vooral de stem van zanger/gitarist Sean McVay voor mij iets magisch. De muziek in zijn totaal ademt, ook al is het vaak stevig, iets rustgevends en verslavends uit. Ik gebruik zelf niet maar ik kan mij erg goed voorstellen dat als je achterover op de bank zit met iets geestverruimends in het systeem dat je dan helemaal op kunt gaan in de muziek.
Archeron bestaat uit vier nummers en is live opgenomen in Howe Caverns. Dit is een grottenstelsel in Howes Cave, New York. Een heel bijzonder inspirerende omgeving. Desalniettemin is het toch een volle schijf want de tracks zijn lekker lang uitgesponnen. De titeltrack laat al vanaf de eerste noten horen hoe het zit en vooral als de vocalen inhaken is de band los. Stil zitten is geen optie. Ogen dicht en genieten. Ruim 10 minuten zweven van traag naar iets meer uptempo en opzwepend. Het geluid is vol en de bas diep. Dat dit geproduceerd wordt door slechts drie man is onbegrijpelijk. Tijdens het schrijven van deze review staat het album op repeat en dat zal straks na het publiceren nog wel even blijven. Om ieder nummer apart te omschrijven is ondoenlijk. Eigenlijk is het album een trip van 40 minuten in 4 stukken verdeeld. Ik laat het de rest van de middag lekker over mij heen komen en dat raad ik jullie ook aan. Zoek het eens op als je het nog niet kent. Voor de anderen is het een bekend recept. De band stelt wederom niet teleur.
Er zijn ook filmopnames gemaakt die digitaal aan te schaffen zijn via de band. Ik hoop zelf dat het dan ooit een keer op een schijfje uitkomt want dat is makkelijker kijken. Hieronder een impressie en tevens de officiële video bij het album.