Iets minder perfect is het optreden van het uit IJsland afkomstige Kælan Mikla. De drie vrouwen beginnen nog hoopvol met sfeervolle muziek en zang die in de verte doet denken aan de cinematografische aanpak van een act als Dead Can Dance. Helaas vervalt de band daarna in een jaren tachtig postpunk modus die eerder op de lachspieren werkt dan dat het serieus genomen kan worden. Alle lyrische recensies van collega’s ten spijt. Het schreeuwerige Lítil Dýr is een uitstekend voorbeeld van het geleverde niveau. Kælan Mikla is schijnbaar camp, maar klinkt eerder als een meidenband die de oefenruimte nog niet had mogen verlaten. Opvallend is dat de zangeres een minder goede stem heeft dan degene achter het keyboard. Het is leuk en verrassend om te zien, maar verder dan dat komt het niet. TJ Cowgill vindt het schijnbaar zo leuk dat hij de dames in Groenland plaatst in plaats van IJsland. Dat is net iets verder weg, zou ondergetekende in dit geval nog niet zo erg vinden.
Tosten Larson (bandlid van King Dude) heeft aangegeven tijdens de tour genoeg te hebben gehad van zijn ingestudeerde set. Vreemd, want Becomes Awake is een dijk van een plaat. Vanavond moeten we het daarom grotendeels doen met een aantal nieuwe nummers. Aangezien Tosten alleen met zijn elektrische gitaar en samples op het podium staat is het moeilijk om de muziek op waarde te schatten. Het bombastische karakter, inclusief blazers, van The Dark Red Seed blijft vanavond compleet achterwege. Het is een half uurtje onwennig wennen aan dat wat ik gehoopt had om te zien en wat er feitelijk gebracht wordt.
King Dude facebook