Home » King Hiss – Mastosaurus

King Hiss – Mastosaurus

door Filip van der Linden
371 views 2 minuten leestijd

King Hiss is één van de beste stoner-rockbands van België.
Het nieuwe album Mastosaurus van King Hiss blinkt van ambitie om ook buitenlandse podia te veroveren. Dat is ook de meest logische stap als je in eigen land het hoogste bereikt hebt. Vorig jaar stonden ze reeds op Graspop en Pukkelpop, veel hoger kan je in dit genre niet mikken. De bende van zanger Jan Caudron mag zich met Mastosaurus onder de arm warm lopen om in de Europacup van de stoner-metal te gaan spelen, met een geluid dat het midden houdt tussen Gojira en Mastodon. Ook komen ze soms in de buurt van Baroness, Monster Truck en Cowboys & Aliens. Ze zitten af en toe in het straatje van de desert-stoner-rock zoals Kyuss of Queens of the Stone Age en soms neigen ze meer naar de metalvariant van stoner (Down, Corrosion of Conformity). Ook High on Fire en Red Fang zijn bij momenten een goede referentie.
 
Het stembereik van zanger Jan Caudron werd al vaak bejubeld. Ook op dit tweede album zet hij opnieuw een knalprestatie neer en steekt hij bv. Franky De Smet-Van Damme van Channel Zero naar de kroon. Maar het zou oneerlijk zijn om het succes van King Hiss alleen op zijn conto te schrijven. De andere muzikanten leveren net zo goed puik werk. Muzikaal en productioneel is dit overigens helemaal top.
King Hiss is gegroeid sinds het vorige album. Alles op Mastosaurus klinkt een stuk organischer en de composities zitten nog beter in elkaar. Minder pletwals en meer nuances. Doorheen het album wordt het verhaal verteld van een anti-held die gedoemd is om te mislukken. Of het lukt om de demonen in zijn hoofd de baas te kunnen, mag de luisteraar zelf uitmaken.
Opener Homeland is als drijfzand, het nummer sleurt je traag maar onverbiddelijk mee en peuzelt je beetje bij beetje op. Ook Tourniquet kent geen genade. Daarna openbaart Mastosaurus zijn drie parels: Black Sea, Slow Death, We Live In Shadows en titeltrack Mastosaurus. Alledrie zijn ze ongemeen hard en sterk.
Het album gaat door met mokerslagen als Stuck In A Hole, Egomaniac en Killer Hand. Hoe kan het dat dit niet opgepikt werd door een label.

Kijk ook eens naar