King Of The World – Cincinnati

King Of The World is opgericht in 2012. Toch is Cincinnati alweer het derde studioalbum en tussendoor werd ook nog een live-album uitgebracht. Dat is heden ten dage een opmerkelijke productiviteit.
Voor Cincinnati gingen Ruud Weber, Erwin Java, Govert van der Kolm en Fokke de Jong naar de Bamboo Room Studios in – uiteraard – Cincinnati. Dat was niet helemaal toevallig, want dat was tot een paar jaar geleden de studio van producer Erwin Musper (Anouk, Henny Vrienten, maar ook Van Halen en Scorpions). Musper is min of meer met pensioen en houdt zich inmiddels voornamelijk bezig met een weeshuis in Ecuador, maar zo nu en dan werkt hij nog, waarbij een flink deel van de opbrengst naar dat weeshuis gaat.
Musper heeft er dus zelf voor gekozen om met King Of The World te werken en dat is wel begrijpelijk. Ze hebben allemaal een achtergrond met veel sessiewerk en in succesvolle bands van anderen, maar lijken zich ook steeds meer thuis te voelen als band. Kortom, vier heren die hun vak verstaan en daar ook nog enorm veel lol aan beleven.
Weber is een prima zanger zonder de pannen van het dak te zingen. Hij heeft echter een soepele stem waarbij een wat ingetogener vorm van bluesrock past en dat is waar Cincinnati vol mee staat. Er zijn een Amerikaanse blazerssectie en achtergrondzangeressen aangetrokken die het geluid wat opvullen. Let wel, het is niet allemaal volgegooid met achtergrondzang en blazers, ze zijn precies goed en dus smaakvol ingezet. Een van die zangeressen, Cheryl Renee, zingt een fraai duet met Weber op “Hurts So Bad”.
Erwin Java krijgt nog steeds genoeg ruimte om – in én buiten de solo’s – te laten horen wat hij kan. Dat is vaak eerder melodieus dan in de vijfde versnelling. Bij een track als “Feel The Flame” is dan wel weer voor een grommend gitaargeluid gekozen. Op die manier is er gezorgd voor heel veel variatie in het gitaarwerk, zonder dat dat ten koste gaat van de ontspanning die er ook inzit. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik het ook heerlijk vind als hij lekker loos gaat op “Howlin’ Dog”.
Ook Govert van der Kolm krijgt genoeg ruimte om te schitteren op orgel en piano. In de prachtballad “The Waiting Game” bijvoorbeeld. Of die piano in het intro van “No Way Out”. Het baswerk van Weber en de drums van Fokke de Jong zijn iets minder prominent, maar zijn beslist deel van de klasse van King Of The World. Wat op de vorige albums ook al opviel is hier ook weer het geval: ze gunnen elkaar de ruimte om te schitteren.
De ontspanning is het meest opvallend aan Cincinnati. Misschien nog wel het meest bij de ene cover. “Life In The Fast Lane” van The Eagles wordt flink wat trager uitgevoerd dan het origineel. Dat leek me niet de meest voor de hand liggende keuze bij deze track, maar King Of The World slaagt erin het een onweerstaanbaar traag swingende bluestrack van te maken. Knap!
Al met al heb ik meer dan ooit het gevoel dat King Of The World zijn geluid gevonden heeft. Cincinnati is een album lang bluesrock van hoog niveau. De komende twee maanden is King Of The World door het hele land te zien. Zorg dat je erbij bent!

King Of The World website