King Solomon Hicks – Harlem

Op de website van King Solomon Hicks is te lezen dat Harlem zijn debuutalbum is. Geen idee waarom, want tien jaar geleden debuteerde hij (op 14-jarige leeftijd!) al op het album Embryonic van de Cotton Club-All Star Band en vijf jaar geleden bracht hij al een album uit onder eigen naam, met de titel Carrying On The Torch Of The Blues. Harlem is het eerste album onder de naam King Solomon Hicks, maar dat is het ook wel. Zo, de kniesoor-rant is voorbij, verder naar de muziek.
King Solomon Hicks is nog hartstikke jong (25 jaar), maar heeft al een karrevracht aan ervaring op grote podia, zoals de Kiss Kruise, de Joe Bonamassa Keep The Blues Alive Cruise en twee jaar geleden het Holland International Blues Festival in Grolloo. Hij is vooral opgeleid als jazzgitarist en speelt voornamelijk op een Benedetto archtop jazzgitaar. Op Harlem is het dan ook niet allemaal blues, maar zijn er ook elementen van jazz, soul en latin te horen. Hicks is met producer Kirk Yano (die in diverse hoedanigheden werkte voor uiteenlopende acts als Miles Davis, Public Enemy en Mariah Carey) twee jaar bezig geweest, met een reeks aan muzikanten uit onder andere de bands van Hank Williams, Jr. en Jack White.
De tracks zijn grotendeels covers. Bijvoorbeeld van Freddie King (Rather Be Blind), van B.B. King (Every Day I Sing The Blues), van Sonny Boy Williamson (Help Me) en nogal verrassend eentje van Blood, Sweat & Tears (Love You More Than You’ll Ever Know). Hicks weet aan de covers steeds wel een eigen draai te geven. Die van Blood, Sweat & Tears gaat nog het meest over de kop, want het is in de versie van Hicks een jazzy track met een flinke lik latin erin. Opvallend is hoe makkelijk Hicks’ eigen tracks als de fijne shuffle 421 South Main en Have Mercy On Me stand houden tussen de covers. Die laatste is een uitbundige gospeltrack met een dito rocksolo aan het einde. Qua productie en zang vind ik ‘m nogal wat van Robert Cray hebben. Daarbij moet wel aangetekend worden dat Cray het over het algemeen heel klein houdt, terwijl Hicks ook flink kan uithalen op zijn gitaar.
Het is een prima album, dat alleen nog een beetje alle kanten op vliegt. Tegelijkertijd bewijst het meteen de veelzijdigheid van King Solomon Hicks. Of het nu latin is, jazz, bluesy á la B.B. King of een gierende rocksolo, hij kan het allemaal. Beperken kan altijd nog. Een 25-jarige heeft daar nog nog tijd genoeg voor.

King Solomon Hicks website