Outlier is daarop gelukkig geen uitzondering. Achttien maanden heeft Lenny erover gedaan om het materiaal te schrijven en geheel zelf op te nemen in zijn eigen studio. Daarbij voor de gitaarsolo’s bijgestaan door oudgediende (sinds 2004) Eric Förster. De tien nummers op de cd zijn divers van aard, maar vormen een prachtig geheel. Stevige rock vinden we in God Does Not Sing Our Song, Running High Distortion, Such A Shame en The Trap Is Alive. Ook Let The Silence Talk kent een hoog rockgehalte. De groove in het nummer is aanstekelijk en zou, ook volgens Lenny zelf niet misstaan op de cd In Your Face. Eric Förster mag zeker in dit nummer wel wat extra aandacht krijgen voor zijn bijdrage aan het geheel. De overige nummers wil ik graag scharen onder wat ik ‘slowmetal’ zou willen noemen. Niet de zwaarmoedige metal die we kennen uit de doommetal of blackmetal, maar langzame, pittige en frisse (!) metal. De wat lijzige zang past perfect in onder andere Holy Curtain, Skip The Cover And Feel en Don’t Want You To Wait. Lenny slaat daarmee een brug met het verleden naar het heden, maar begrenst zichzelf absoluut niet. Hij schrijft nummers vanuit zijn behoefte(n) en als componist van deze tijd weet hij ook elektronische invloeden te vermengen met zijn karakteristieke geluid. In Rough Ride Ralleye weet hij zo zijn vizier naar de toekomst te richten, zonder zijn eigen geluid daarbij los te laten. Ook slotnummer When Colors Break The Grey valt misschien wat buiten het geplaveide pad naar het Kingdom. Het klinkt echter heel fris, heel eigentijds en toch heel ‘Wolfachtig’. Daarmee misschien ook het meest toegankelijke nummer voor een groter publiek.
Outlier is daarmee een prachtig nieuw hoofdstuk in het verhaal dat Kingdom Come heet. De nummers zijn krachtig. Lenny klinkt als vanouds en het geheel maakt van elk nummer een melancholische, powervol krachtstukje. Voor mij is Outlier de bevestiging van de kwaliteiten van onze oosterbuur Lenny Wolf en daarmee een vaste aankoop voor Kingdom Come-fans.