Kingnomad – Sagan Om Rymden

De Zweden van Kingnomad vonden de ingrediënten voor hun sound in de jaren ’70 en bouwen hun tracks op uit gelijke delen prog, psych en spacerock. Pink Floyd en (het oudste werk van) Peter Gabriel zijn duidelijke inspiratiebronnen. Niet de heavy psych die plots zo hip is dus, wel een authentieke retrosound met al eens een Oosters ritme, een Korg- of ander orgeltje dat wat aandacht krijgt en meer tijd en ruimte voor de lyrics dan je zou verwachten voor deze blend van genres. Laat je overigens niet beetnemen door albumtitel Sagan Om Rymden: bijna elk gezongen woord dat je te horen krijgt is gewoon in het Engels.
 
Op dit album brengt Kingnomad meer rock dan metal en ook voor liefhebbers van rock missen de tracks al eens wat tempo en power. Zelfs een brave solo krijgt al eens een vrijgeleide van een paar minuten en zanger Mr Jay weet niet altijd te boeien met zijn lyrics en in stembereik is hij geen hoogvlieger. Maar daarmee zijn we dan ook aan het einde van de opmerkingen.
 
Het retro-gevoel dat ze nastreven, komt er ook heel mooi uit. De tracks glimmen als kleine sterren aan een wolkenloze nacht en betoveren in hun schijnbare eenvoud. Je hoeft niet eens een pilletje of iets anders te gebruiken om hierop te trippen. Ideale muziek om even hersenloos op te ontspannen na een drukke werkdag.
 
Eén keer slaan ze de bal mis en dat is op het trage, folk-akoestische The Fermi Paradox. De leukste tracks zijn Omniverse, Tillbakablick The Usurper King en On The Shoulders Of Giants.