Het klinkt in elk geval hetzelfde als op het vorige album en dat is alleen maar goed nieuws. Paats heeft een eigen stijl, zowel in zang als in instrumentatie. Dat is bijvoorbeeld te horen in “Wonderful You”. Lichtvoetig met een randje funk, met dwarsfluit en prachtige koortjes. En op de een of andere manier zijn het steeds weer liedjes waar je enorm vrolijk van wordt. In zijn dagelijks leven verzint hij leuke dingen en als Kingtonic is dat niet anders.
Dat Paats een bewonderaar van Prince moet zijn, was op Cruisin’ For A Thrill al te horen. Zo ook hier. Het titelnummer is bijvoorbeeld een fraai opgebouwde funktrack met een een fijne mix van laidback ritme en broeierige sfeer die sterk doet denken aan Diamonds & Pearls-dagen van de Purperen Geilneef. “Free” is dan weer een ska-track met wat heavy gitaarakkoorden er doorheen, terwijl er verderop heel wat vette funk te vinden is op dit album. Paats hipt van genre naar genre zonder dat het ergens ongemakkelijk aanvoelt.
Het blijft grappig hoe makkelijk Paats ook Nederlandstalige en Engelstalige liedjes door elkaar gebruikt. (Leuk detail: in het digipack worden Engels en Nederlands door elkaar gebruikt.) De afwisseling in Nederlandstalig en Engelstalig maakt niets uit voor de eenheid. Hooguit zou je kunnen concluderen dat juist het Nederlandstalige werk het meest funky is. Er staat trouwens een mooi verhaal over de totstandkoming van “Blunder” op de site van de (mede)tekstschrijver van de Nederlandstalige nummers, Vincent Mirck.
Het is net iets meer een funkplaat geworden dan Cruisin’ For A Thrill. Dat zal te maken hebben met The Kingtonic Funk & Soul Show waar hij inmiddels mee optreedt. Toch is de overkoepelende term voor zijn muziek niet een genre, maar simpelweg ‘vrolijkheid’. Kort samengevat: hij neemt zichzelf niet te serieus, maar de muziek is wel serieus goed.
Kingtonic is fijne, goed uitgewerkte pop- en funkpret, ook op Crash The Party weer. Het is hoog tijd dat er eens wat meer mensen kennismaken met zijn muziek.
Kingtonic website