Klaïton werd in Zeeland opgericht in 2013 en heeft nog geen enkele release op zijn naam. Geen demo op cassette of CD, geen digitale track, zelfs geen bootleg die door fans aan elkaar wordt doorgegeven. Dat was zelfs een beetje hun handelsmerk geworden: ze zijn vooral een liveband en geen studioratten. Vorig jaar hield de band dan een poll bij hun volgers op Facebook en die willen maar al te graag een eerste release. En zo kunnen we het vandaag hebben over de EP Behind The Ritual.
De bandnaam zou een verwijzing zijn naar de god van het onkruid, maar misschien hebben ze dat gewoon zelf verzonnen. Klaïton is samengesteld uit muzikanten van de Nederlandse bands Polluted Inheritance, dat in 2008 gestopt is, en Burial, dat nog steeds actief is en die vorig jaar nog op Kashfest speelde. De vier Nederlanders worden aangevuld met zanger Gratiën (Colcothar, Allöchtöön, Satyrus, Temple of Bones, Deathtrap, Katastrophobia, …) uit België. Enkele bandleden van Klaïton hebben familiale connecties met Inherited, de roedel jonge wolven die dit jaar vanuit het niets de Nederlandse Wacken Battle wonnen en die al wel een paar digitale releases op hun naam hebben staan. Misschien was dat wel de belangrijkste trigger: een release om de jonkies eens te tonen hoe de oudjes dat doen.
Hoe dan ook, Behind The Ritual is een heel aangename release. Wie afgaand op de bandbezetting gerekend had op een kopie van het geluid van Polluted Inheritance, die komt bij Klaïton toch eerder van een kale reis terug. Technical deathmetal is dit niet voluit. Hun skills tonen die van Klaïton wel, maar de voor dit genre typische complexe songstructuren, die mis ik wat. Dan klinken de brutal death-invloeden van Burial sterker door. De sappigste technische stukken zitten – voor mij – in Silence en Testament to Greed.
Deze hele EP ademt wel wat oldschool. Denk aan Memoriam, aan Living Gate en aan de zopas uitgebrachte EP van Solifugia. Waar we Gratiën doorgaans kennen als een heel veelzijdige vocalist die durft experimenteren en tegelijk een groot vocaal bereik heeft, stelt hij zich hier eerder ondergeschikt aan de band en het bandconcept op, met vocalen die grotendeels in hetzelfde spectrum zitten. Hij levert nog steeds een heel goede prestatie, maar misschien niet zoals we dat van hem gewoon zijn in vroegere bands en projecten. De gitaarsolo’s op deze EP zijn heel scherp maar verraden soms ook wat de leeftijd van de gitaristen. Of we benoemen dat als ervaring. Voor de solo’s is er telkens veel tijd en ruimte in de tracks. De sound is een mix van brute agressie en soms wat meer snelle en technische stukken.
Behind the Ritual is niet de release die grenzen verlegt of die Klaïton bijzonder in de kijker zal doen lopen. Wel is het een knap nieuw hoofdstuk in het al lange verhaal van deze band. Hopelijk moeten we nu niet opnieuw meer dan tien jaar wachten op een volgende release.
Een releaseshow zoals in de strikte definitie van die term is er niet, maar Klaïton speelt op 12 oktober op het Kashfest in Terneuzen, waar ze al voor de vijfde keer aantreden, deze keer samen met onder meer Carnation en Master. En binnenkort staan ze – met Inherited – in de Elpee in Deinze (B), een plek die ook al geen onbekende is voor Klaïton.