Klone (Yann Ligner) – We willen graag dat het album één geheel is

Met Le Grand Voyage leverde het Franse Klone afgelopen vrijdag wederom een geweldig album af. Zoals ik al vaker schreef is het mogelijk om een meesterwerk te schrijven, maar Klone lijkt erin te grossieren. De melancholische metal refereert aan bands als Anathema en Katatonia. Reden voor Kscope om de band in te lijven en reden voor mij om eindelijk eens wat vragen te stellen aan zanger Yann Ligner.
Voor diegene die nog niet bekend zijn met Klone. Kun je me iets meer vertellen over de band?
Yann : De band bestaat als sinds 1999 en is opgericht door Guillaume Bernard, de gitarist van de band. We hebben ondertussen zes albums en twee EP’s uitgebracht. We hebben veel in thuisland Frankrijk getourd, maar zeker ook daarbuiten. Zeker met bands als Gojira, Devin Townsend en Orphaned Land. Vandaag de dag zou je de stijl van de band het beste kunnen omschrijven als rock / atmosferische metal.
Jullie hebben nu het nieuwe album Le Grand Voyage uitgebracht. Wat is je eigen gevoel bij het album en hoe heeft de pers tot nog toe gereageerd?
Yann : We zijn allemaal heel trots op het album. We hebben er hard voor en aan gewerkt. Dat heeft veel tijd gekost en energie om het allemaal mogelijk te kunnen maken. De pers reageert meer dan goed en is heel bemoedigend in zijn woorden. We hebben ondertussen ook veel reacties ontvangen van mensen die geraakt werden door de composities op Le Grand Voyage (The Great Journey).
De sfeer op Le Grand Voyage lijkt iets minder krachtig te zijn dan op jullie vorige albums. Herken je je hierin?
Yann : Iedereen heeft daar zijn eigen kijk op en zijn eigen mening over. Maar je zou kunnen zeggen dat het inderdaad iets donkerder is dan het vorige werk. Bijvoorbeeld dan het album Here Comes The Sun. De composities op het nieuwe album zitten beter in elkaar en hebben meer verbintenis met elkaar. Het geluid op het album is wel zeker het beste van wat we ooit hebben neergezet. Al deze factoren samen maken van dit album waarschijnlijk toch het beste album van Klone.
Wat was de reden dat je voor een meer integer geluid koos?
Yann : We hebben voor de tweede keer met Francis Caste gewerkt in de Saint-Marthe Studio in Parijs. Hij is verantwoordelijk voor de mixing en het masteren van het album. We hebben ook ten tijde van Here Comes The Sun met hem gewerkt en hij weet exact wat we willen als het gaat over het muzikale kleurenpalet. Hij heeft geweldig werk geleverd. We hebben ook gebruik gemaakt van Morgan Berthet (met wie we live al veel speelden) die de drumpartijen heeft opgenomen. Ook hij heeft geweldig werk geleverd en heeft de stukken meer waarde gegeven.
Wanneer ik naar de compositie Yonder luister lijkt het enigszins verdrietig, maar ergens is het ook heel geruststellend. Hoe ervaar jij dit?
Yann : Ja, ik ben het wel me je eens. Er is inderdaad we sprake van deze twee gevoelens, maar voor mij is het vandaag niet langer een vraag waar ik een antwoord op kan geven. Ik geef er de voorkeur naar dat mensen zelf een oordeel kunnen vellen over wat deze compositie met hen doet. Ik heb mijn deel van het werk gedaan en op de een of andere manier zijn de composities niet langer deel van ons. Het is nu aan de luisteraar om te oordelen en het te voelen.

Zou je Le Grand Voyage wel willen omschrijven als een positief album?
Yann : Er is licht, maar er is ook altijd schaduw. Het is net als ons eigen leven. We zijn nooit helemaal in één gemoedstoestand maar laveren ergens er tussenin. De toekomst ziet er niet heel rooskleurig uit wanneer je ziet wat er allemaal gebeurt om ons heen. Maar op hetzelfde moment zijn er nooit zoveel mooie dingen om ons heen die daadwerkelijk bestaan en die alternatieven bedenken. Ik denk dat het album van dit alles, van al deze gevoelens een klein stukje belicht.
Ik las dat jullie documentaires hebben bekeken over bijna dood-ervaringen. Hoe is dit thema gekoppeld aan de nieuwe composities?
Yann : Het idee van bijna dood-ervaringen inspireren me al zo lang als dat ik geïnspireerd wordt door lange reizen. Maar in de teksten komt het thema niet echt naar voren. Het is als secundair lezen. De primaire lezer is de luisteraar. Ik wil graag dat iedereen zijn eigen geschiedenis schrijft bij het beluisteren van de composities van Klone.
Jullie refereren naar een band als Anathema. Op welke manier zijn zij van invloed op het schrijven van nieuwe muziek?
Yann : Anathema is een band die we ontzettend waarderen. Maar wanneer we een nieuw album gaan schrijven, leggen we de focus op de muziek en daarbij hebben we geen specifieke referenties. Maar ons muzikale pad heeft ongeveer eenzelfde richting hoewel Anathema meer populair is dan Klone. Hiermee bedoel ik dat onze muziek, zoals ook bij hen, ooit gestart is als metal en zich heeft ontwikkeld naar een meer rock en progressieve kant.
Ik moet zeggen dat je een geweldige stem heb. Hoe houd je deze goed in vorm?
Yann : Ik zing nu al meer dan twintig jaar. Ik heb geleerd om mijn stem te leren kennen. Om mijn stem te controleren en zo te vormen naar een manier zoals ik nu zing. Het is een langdurend proces en ik stel het altijd in dienst van de muziek. In onze manier van werken is het zingen namelijk de laatste stap.
Naast jouw stemgeluid heeft Klone een prachtige muzikale atmosfeer. Hoe beginnen jullie een nieuwe compositie. Maak je eerst gebruik van een ‘sound’  om daarna de teksten in te vullen of precies andersom?
Yann : Guillaume is voornamelijk verantwoordelijk voor het componeren van de composities. Daarna weerken we samen aan de structuren en de details zodat ik kan beginnen met de zanglijnen. Daarna pas schrijf ik de teksten zoals je ze kent. Op dit album was het trouwens de eerste keer dat we de composities hebben opgenomen voordat we ze hadden geoefend. Dat werkte erg goed. Iedere compositie is weer anders maar moet wel een deel zijn van een logische volgorde of thema. We trachten daarom links te verwerken in de muziek. Zowel in de muziek, in de teksten als in de video’s. En dit is essentieel voor ons. We willen graag dat het album één geheel is.
Ik kwam in contact met jullie met het album The Dreamer’s Hideaway. Hoe zou je de ontwikkeling van Klone willen omschrijven van toen naar nu?
Yann : The Dreamer’s Hideaway is een album dat bruter en meer krachtiger/agressiever is dan Le Grand Voyage. De veranderende richting naar de progressieve rock is meer gekomen bij het album Here Comes The Sun. De keuze om enigszins van richting te veranderen verliep allemaal heel natuurlijk. Gewoon door te luisteren naar onze eigen wensen. Daarbij heeft de productie ook een verandering ondergaan en het feit dat we in zee zijn gegaan met Francis Caste in Sainte Marthe studio heeft een belangrijke rol gespeeld in de verandering in het geluid en daarmee op onze muzikale afdruk.

Na het Unplugged album zijn jullie flink gaan touren. Je hebt onder meer gespeeld op Hellfest en op Into The Grave in Holland. Daar komt een groot aantal diehardmetalfans om hun favoriete band te zien. Jullie muziek is helemaal niet zo hard. Hoe ervaar je zo’n optreden?
Yann : In feite stellen we onszelf nooit zoveel vragen. We spelen en verdedigen daarmee onze muziek. We geven ieder concert het maximaal haalbare en meestal is het publiek heel ontvankelijk hiervoor.
Jullie komen uit Frankrijk. Hoe belangrijk is het om de rest van Europa te ‘veroveren’?
Yann : Muziek kent (gelukkig) geen grenzen. En het zingen in de Engelse taal zorgt ervoor dat we ook buiten Frankrijk toegankelijk zijn. Het is heel verrijkend, moet ik zeggen. We hebben altijd in gedachten gehad om in staat te zijn om de reizen en gelijktijdig muziek te spelen. En dat is heel plezierig om te doen.
Dank je wel voor het beantwoorden van de vragen. Rest mij nu nog om het album voor de zoveelste keer van voor naar achteren af te luisteren. En schroom niet om me te volgen hierin.