Knight Area geeft zelf aan dat ze op het nieuwe album Heaven And Beyond een balans hebben gevonden tussen het geluid op Hyperdrive en de oudere albums. Voor mij ligt Heaven And Beyond mooi in het verlengde van Hyperdrive en dat betekent dat je op het nieuwe album getrakteerd wordt op prettige progrockcomposities die goed in het gehoor liggen, soms zelfs commercieel klinken, maar altijd kwalitatief goed in elkaar steken. Zanger Mark Smit weet met zijn stemgeluid sfeer te scheppen en Mark Bogert mag regelmatig laten horen wat hij waard is. Dat betekent dat hij met een stevig gitaargeluid de nummers voortstuwt, maar ook de ruimte krijgt om in de diverse solo’s te excelleren. In het instrumentale uitstapje Eternal Light mag hij zelfs het voortouw nemen. “Partner in crime’ is zeker toetsenist en oprichter Gerben Klazinga, die voor het totale geluid minstens zo belangrijk is.
Aan de opener Unbroken moest ik wel een beetje wennen. In eerste instantie leek het richting een zoetsappige compositie te gaan, maar er blijkt zoveel meer in het nummer te zitten. Degelijke en stevige progstukken worden afgwisseld met aanstekelijke zangpartijen. Vooral de progstukken creëren een krachtig decor. Opvallend in deze compositie is de samenzang die mij doet denken aan het geluid van Queen. Een element dat later op het album nog een paar keer naar boven komt drijven. De epische en emotionele afsluiter Memories geeft me dat gevoel en daarnaast de compositie Box Of Toys. Een lekker nummer dat een mooie opbouw kent van couplet en refrein. Opvallend aan deze compositie is het feit dat er duidelijk een verhaal wordt verteld. Iets dat prettig aanhoort en dat eigenlijk ook wel kenmerkend is voor Knight Area.
Soms is het verhaal muzikaal wat steviger aangezet zoals in Starlight of Dreamworld en zorgen versnellingen voor een mooie interactie tussen band en luisteraar en/of wordt er gewerkt met een scale van maatwisselingen zoals in het uiterst progressieve Twins Of Sins. Met Saviour Of Sinners beweegt Knight Area zich meer expliciet naar een breder publiek.
Daarnaast lijkt Knight Area als geen ander momenteel de gevoelige snaar naar boven te halen, zeg maar gerust naar boven te trekken. Je ontkomt er namelijk niet aan wanneer The Reaper (gevoelige titel ook) zich aanmeldt. Het stemgeluid van Mark past ook perfect in de sfeer die wordt gecreëerd. Het nummer klinkt heel vertrouwd en is behalve sereen ook meer stevig wanneer er naar diverse hoogtepunten wordt gewerkt. Behalve muzikaal zorgt ook hier de verhaallijn voor meer diepte.
Daarnaast mag titelnummer Heaven And Beyond zeker niet ontbreken wanneer ik het over seriniteit heb. Clichématig kan ik deze compositie ‘hemels’ noemen en dat doe ik dan ook. Het ligt voor de hand, maar biedt wel een omschrijving die voor de hand ligt én passend is. Laatstgenoemde nummers duren allebei meer dan zeven minuten en dat is voor de breed georiënteerde progliefhebber wel prettig.
Ik moet bij Knight Area altijd wennen wanneer zich een nieuw album aandient. Dat weet ik. Ook op de EP Between Two Steps en het album Hyperdrive stonden composities die ik na één keer horen niet heel bijzonder vond. Composities die ik later echter geweldig ben gaan vinden. Ook Heaven And Beyond is daarop geen uitzondering. Wist ik bij de eerste luisterbeurt nog niet meteen wat ik ervan moest vinden. Nu is ieder nummer raak en kan ik niet kiezen welk nummer ik graag wil horen wanneer ik het album afspeel. Maar daar heb ik iets op gevonden. Gewoon een uurtje vrij roosteren in mijn agenda en het album integraal afspelen.
11 februari staat Knight Area in de Boerderij in Zoetermeer (release-party) en 3 juni kun je ze aanschouwen in de Cultuurfabriek in Ulft.