Op 21 september 2019 kwam het zevende album van Knight Area uit, D-Day. Een album wat totaal anders was dan al hun voorgaande albums. Een citaat uit de recensie van het album: Het album D-Day is een eerbetoon aan de gevallenen die vochten voor de vrijheid van Europa. “Om de herinnering door te geven, om eraan te herinneren dat we vandaag in vrede, vrijheid en waardigheid leven omdat anderen hun leven voor ons hebben gegeven”, aldus een statement van Knight Area.
Een maand eerder was ik in ‘t Blok in Nieuwerkerk ad IJssel aanwezig bij de muzikale try-out van deze show. En was dus enigszins voorbereid op wat ging komen. De show bestond uit twee delen. Het eerste deel werd uiteraard ingeruimd voor de integrale uitvoering van het album D-Day. De cd is op zichzelf al indrukwekkend. De aankleding van het podium met militaire attributen, het vertonen van (authentieke) filmbeelden, animaties en een viertal zeer strak kijkende én spelende jonge tamboers op het podium bracht de realiteit van die periode in 1944 wel heel dichtbij.
Van podiumvrees was bij de band geen sprake. Gepokt en gemazeld als de bandleden zijn. Het intro raakte iedereen gelijk. Filmbeelden ondersteunde de 6 juni 1944 speech van Eisenhower. Daarna ging het optreden los met New Horizon en Overlord. Niet alleen de genoemde tamboers vielen op. Ook de relaxte podiumpresentatie van Jan-Willem Ketelaers. Deze nieuwe frontman brengt veel extra’s, wat het totale plaatje ten goede komt. In hoog tempo ging men door met de op 6 juni 2019 uitgebrachte single Blood On The Risers. Uiteraard voorzien van de videoclip die men in Normandië maakte. Na dit overweldigende begin volgde een korte toelichting op het album, waarna het verder ging met The Landing en Omaha Beach.
Maar het waren niet alleen de tamboers die een rol vervulde. Een andere was weggelegd voor het Luchtmacht Mannenkoor dat aan het album meewerkte. Het geüniformeerde koor bracht vanaf het balkon een aantal bekende liederen uit WOII. Ze werden door veel mensen meegezongen, wat menigeen kippenvel bezorgde. Een ander novum en voor dit optreden speciaal gearrangeerd, was de uitvoering van When I’ll Be With You. Op dit prachtige en ontroerende nummer speelt Robby Valentine een gastrol op piano. Omdat hij deze middag niet aanwezig kon zijn kwam de muziek van band. De bloedstollend mooie zang, haast uit de tenen van Ketelaers, was uiteraard wel live. En dat vergoedde veel, zo niet alles.
Na de extended versie van Churchill’s 8 mei 1945 speech, inclusief authentieke film, was het tijd voor victorie en bevrijding met respectievelijk March To Victory en Freedom For Everyone. Nadat de laatste tonen van Freedom For Everyone waren weggeebd was er het ovationele applaus van het publiek.
Zonder een echte pauze brandde daarna het feest als ware het de bevrijding pas goed los. Met zeven albums in ruim 15 jaar heeft Knight Area een aardig oeuvre opgebouwd. Een deel van dit oeuvre kwam aan bod in spetterende live uitvoeringen. Zo werden achtereenvolgens Unbroken, Twins Of Sins, Starlight, Dreamworld en Hypnotised gespeeld. Stuk voor stuk nummers uit het recente verleden. Waarmee het lijkt alsof de ridders afscheid hebben genomen van het oudere werk. Het was voor veel mensen overigens even wennen om niet Mark Smit maar Jan-Willem Ketelaers deze nummers te horen zingen.
Mortal Brow was jaren dé uitsmijter en ultieme toegift van een live optreden. D-Day werd tevens aangegrepen om van Heaven And Beyond, afkomstig van het gelijknamige album, de nieuwe uitsmijter te maken. Daarna was het tijd voor de traditionele foto van de band met het publiek.
Zoals bij alle optredens van Knight Area spatte spelvreugde van het optreden af. Regelmatig is er tijd voor een grap of een dolletje, zoals bijvoorbeeld de ‘triangle-act’ van Jan-Willem Ketelaers en Peter Vink. Zonder een bandlid tekort te doen steelde gitaarvirtuoos Mark Bogert regelmatig de show. Zijn solo’s waren zoals gewoonlijk vingervlug, melodieus en perfect getimed. Maar ook drummer Pieter van Hoorn had het achter op het podium prima naar de zin. Daarom werd hij niet een keer, niet twee keer, maar drie keer bedankt. Wat wil je ook wanneer je als Oosterbeker haast een thuiswedstrijd speelt. Mastermind en oprichter van Knight Area Gerben Klazinga was, zittend in plaats van staand achter zijn keyboards, net als op het album minder prominent aanwezig. Hulde ook voor de geluids- en lichttechnicus. Zij zorgden deze middag voor perfect geluid en licht.
Het was een middag die niet alleen een lach bracht, maar ook kippenvel en tranen van ontroering. Het knappe van Knight Area is dat men zich niet alleen blijft ontwikkelen, maar dat men continu nieuwe uitdagingen zoekt. En realiseert. Deze middag was daar een goed voorbeeld van. In 2020 moet Knight Area de kroon op het werk zetten, een definitieve doorbraak lijkt onafwendbaar. Dat bewees deze memorabele zondagmiddag 6 oktober 2019.
Fotografie: Rob Ulrich