Afgelopen vrijdag verscheen A Breakfast For Champions, het vijfde studioalbum van Komatsu. De laatste keer dat ik de band zag, was in 2021, rond de tijd dat het vorige studioalbum, Rose of Jericho, verscheen. Sindsdien is de band van een viertal naar een drietal gegaan en heeft dit een verandering in sound met zich meegebracht. Mijn nieuwsgierigheid werd op 21 februari al beloond tijdens een luistersessie en ontbijt met de band, producer Pieter Kloos en een groep journalisten.
Ontbijten met de band en producer is natuurlijk een perfecte gelegenheid om een album met de titel A Breakfast For Champions voor het eerst te luisteren. Na even kennisgemaakt te hebben en lekker te hebben gegeten (en gedronken), werden de verhalen over het schrijven, opnemen en mixen van het nieuwe album al snel verteld. Vervolgens was het tijd om het nieuwe album voor het eerst te beluisteren.
Het titelnummer, A Breakfast For Champions, opent het album en blies nog net niet het ontbijt van tafel. De energie die ik live van de band gewend ben, vertaalt zich erg mooi op plaat. Strakke riffs, een goed ritme en vocalen die per plaat alsmaar beter lijken te worden zetten de toon. Na ieder nummer kregen we de kans om te discussiëren over wat we net gehoord hadden en iedereen was unaniem enthousiast. Dat enthousiasme werd alsmaar groter naarmate we de rest van het album hoorden.
Als geheel werkt dit album ontzettend goed. De band is goed op elkaar ingespeeld en brengt de nummers vol overtuiging. Er is duidelijk veel tijd besteed aan het schrijven van de nummers, waardoor er genoeg variatie is, zonder de welbekende Komatsu-sound te verliezen. In plaats daarvan bouwt de band verder op hun al bestaande sound en voegen ze genoeg nieuws toe om de luisteraar geboeid te houden. Ik ben van mening dat de acht nummers op het album kwalitatief van hetzelfde niveau zijn, toch is er een nummer dat er voor mij uitspringt als hoogtepunt.
Het derde nummer op het album, The Devil’s Cut, deed me in eerste instantie denken aan de Britse heavy psych band High Tide. Dit bedoel ik overigens als groot compliment. De opbouw van het nummer lijkt te bestaan uit een mix van door de jaren zestig beïnvloede psych, space rock en stevige doom metal.
Tijdens de opnamen voor het album, nam de band tien nummers op, waarvan twee het album helaas niet gehaald hebben. Pieter Kloos vertelde dat dit te maken had met het snijden van het vinyl om zo optimaal gebruik te kunnen maken van de beste geluidskwaliteit. Ondanks dat we de twee outtakes niet gehoord hebben, ben ik ervan overtuigd dat de acht nummers die het album wel hebben gehaald, de juiste keuze zijn geweest. De volgorde van de tracklisting werkt goed en biedt de perfecte afwisseling tussen zware riffs en dynamiek. Met A Breakfast For Champions, heeft Komatsu hun beste werk sinds Recipe For Murder One geleverd. Komatsu heeft met dit album bewezen dat ze als drietal niets van hun energie en overtuiging zijn verloren.