Timo Kotipelto (zanger van Stratovarius en Kotipelto) en Jani Liimatainen (voormalig gitarist van Sonata Arctica) wilden in het verleden nog wel eens samen een akoestische set spelen. Dit beviel beide heren en het publiek zo goed dat ze samen besloten om Blackoustic op te nemen met daarop dertien nummers in akoestische uitvoering. Het betreft hier een compilatie van twaalf reeds bestaande nummers en het prachtige Where My Rainbow Ends dat speciaal geschreven is voor deze cd door Jani Liimatainen. De overige nummers komen uit het repertoire van Stratovarius (Black Diamond, Hunting High And Low, Speed Of Light en Coming Home), Sonata Arctica (My Selene) en Kotipelto (Sleep Well en Serenity). Daarnaast vinden we nog een aantal covers op deze cd. Nu ben ik zelf niet zo’n liefhebber van een cd vol met covers, maar Kotipelto en Liimatainen weten van Out In The Fields van Gary Moore en Phil Lynott en van Perfect Strangers van Deep Purple net een versie te maken die het beluisteren meer dan waard is. Het prachtige Rainbow Eyes van Rainbow was voor Timo Kotipelto niet makkelijk om op te nemen. Zelf geeft hij aan dat hij de stem van Ronnie James Dio bij lange na niet weet te evenaren. Enerzijds hebben ze het nummer toch opgenomen als eerbetoon aan Dio, anderzijds vinden ze het doodzonde dat juist zo’n prachtig nummer nagenoeg nooit live werd gespeeld en daarvan vonden ze dat het wel eens tijd werd om het live op te nemen. Echt spetteren doet de cd niet, mede door het akoestische karakter. Niettemin zorgen beide heren ervoor dat het wel klinkt als een klok en zijn het stuk voor stuk pareltjes die aangeven dat menig nummer de tijd des tands heeft doorstaan en uitermate fraai akoestisch kunnen worden uitgevoerd. Blackoustic is daarmee wellicht een romantische metalplaat die het in de komende donkere dagen goed zou kunnen doen in menige cdspeler.