Als er in België degelijke postpunk gemaakt wordt, durft die al eens uit de provincie Limburg komen. Denk aan De Brassers, Siglo XX, Struggler, Star Industry en Whispering Sons.
Dit jaar zijn er twee (Belgisch-)Limburgse bands die vanuit de postpunk-erfenis met nieuwe muziek komen. Een eerste was De Wandelgangen die met Farao een knappe EP uitheeft met Nederlandstalige postpunk en rock die refereert naar De Mens en Red Zebra. Daar komen we misschien nog op terug op deze site. Kregel doet het ook in het Nederlands, maar haalt zijn inspiratie in de coldwave van DAF, Minimal Compact, Definitivos en Siglo XX. Denk ook aan het eerste album van Arbeid Adelt, minus de flauwe grappen van Vanthilt. Qua lyrics gaat het meer in de richting van Aroma Di Amore.
De derde EP van Kregel heet #3 en de volgende zal #4 zijn, omdat de vorige #1 en #2 als titel meekregen. Op deze pas uitgebrachte #3 krijgen we vier puike tracks. Het trio beperkt zich tot zang, gitaar en een drumcomputer, al lijken er soms wat synths of samples in de productie toegevoegd te zijn, maar dat is misschien maar een indruk. Openingstrack Niemand is bezwerend en relatief traag en torst een soort van opgekropte emotie. De intro van Jalousia heeft vintage coldwave-bliepjes en speelt met de vocalen: fluisterend wisselt met overrompelend. Et Alors? is ondanks de songtitel gewoon in het Nederlands en heeft muzikaal en tekstueel de branie van het jonge Arbeid Adelt. Safari heeft een intro die wat aan Anne Clark doet denken, maar krijgt dan een stevig tempo zoals Doktor Avalanche aan Temple Of Love gaf. De scheurende gitaar maakt het helemaal af.