Kristoffer Gildenlöw – Homebound

Homebound is het derde solo-album van de in Nederland woonachtige Zweed Kristoffer Gildenlöw. Opmerkelijk daaraan is dat dit album er niet gekomen zou zijn zónder het volgende album dat nog dit jaar moet verschijnen.
Dat klinkt vreemd, maar ik zal het even uitleggen. Gildenlöw (ooit bassist in Pain Of Salvation en inmiddels al een tijdje bassist bij Kayak) was aan het werk aan het album Empty. Van een aantal songs was al duidelijk dat die vanwege de thematiek het album niet gingen halen, maar tegelijkertijd te goed waren om er niets mee te doen. Homebound zou eerst een EP worden, maar uiteindelijk is het opgewaardeerd naar een volledig album. Negen tracks en 35 minuten op de cd en op vinyl nog een track extra.
Wie zijn voorgaande albums Rust (2012) en The Rain (2016) kent, weet dat Gildenlöw vooral heel veel atmosfeer neerzet in zijn tracks. Geen kijk-mamma-zonder-handen-progmetal met twintig maatwisselingen per track, maar zorgvuldig opgebouwde songs met fraaie, emotionele zang. Ja, er zijn soms overeenkomsten met Pain Of Salvation, maar dat is niet gek. Hij zat in die band en heeft vermoedelijk bovendien veel van dezelfde muzikale bronnen meegekregen als zijn broer Daniël. Maar je hoort er regelmatig ook David Sylvian in (Our Home, met wat fretloze bas lijkt en een slidesolo van Kayakcollega Marcel Singor), of bijvoorbeeld Gazpacho. Gildenlöw heeft zijn eigen plekje gemaakt, ergens tussen pop, rock en prog. Dat zal misschien de duizend-noten-per-minuut-progger wat minder aanspreken. Tegelijkertijd betekent het echter ook dat je geen prognerd hoeft te zijn om onder de indruk te zijn van de songs op Homebound.
Heavy wordt het ook nergens op Homebound. Veel van de songs zijn opgebouwd rond zang en akoestische gitaar. Zelfs een song als Snow, met nogal wat synths, blijft heel organisch klinken door de elektrische piano. Gildenlöw is zelf verantwoordelijk voor de leadzang, bas, toetsen en veel van het gitaarwerk en wordt bijgestaan door een aantal gerenommeerde muzikanten uit de Nederlandse én de buitenlandse scene. Leuk detail: zijn oude basdocent is als koperblazer present. Opvallend is de cover op dit album, Chelsea Hotel #2 van Leonard Cohen, een hommage aan de in 2016 overleden Canadese troubadour. Hoewel Gildenlöw qua sfeer dicht bij het origineel is gebleven, is de muzikale uitwerking beduidend anders en echt prachtig.
Net als bij de voorgaande twee albums moet je dit album in zijn geheel en met wat meer aandacht beluisteren om echt te horen hoe mooi het in elkaar zit. Je zult ervoor beloond worden.
Noteer ook even 25 juli in je agenda. Op die datum wordt het online metalfestival Metal-Aid gehouden en Gildenlöw is een van de acts waar je van kunt genieten.

Kristoffer Gildenlöw website