Kryptograf – The Eldorado Spell

Kryptograf is een Doom Metal band uit Noorwegen. In 2020 brachten zij hun debuut plaat uit, genaamd ”Kryptograf”. Dit jaar is de band terug met “The Eldorado Spell.
Album opener ”Asphodel” is lekker heavy. Een beetje Black Sabbath achtig met grunge vocalen, die af en toe wat weg hebben van Ozzy Osbourne en Danzig. Dit is al veelbelovend en luistert lekker weg. Halverwege het nummer klinkt een prachtige acoustische gitaar en blijft er een fijn ritme hangen. Het album wordt alsmaar beter zelfs. ”Cosmis Suice” is een stevig nummer waar headbangen gegarandeerd is. Een heerlijk doom geluid van een band die weten wat ze doen. Met een naam als ”Lucifer’s Hand” moet het derde nummer wel goed zijn toch? Dat klopt zeker. Dit is misschien wel het beste nummer wat Sabbath nooit gemaakt heeft. Het blijft me verbazen dat de zanger als Ozzy klinkt, ik weet niet of dat zijn bedoeling was. Het klinkt in ieder geval wel erg goed. Voornamelijk de instrumentalen zijn hier erg heavy, de bass is goed te horen en de drummer houdt een goed ritme aan. Dit geluid blijft nog even doorgaan op het volgende nummer ”Creeping Willow”. De vocalen klinken hier echter wel heel anders dan de Ozzy achtige vocalen op ”Lucifer’s Hand”. Hier lijkt de band meer een eigen sound te hebben in plaats van de Black Sabbath op voorgaande nummers.
”Across the Creek” is een nummer wat zo voorbij is en overgaat in het titelnummer ”The Eldorado Spell”. Dit is sowieso een van de hoogtepunten op het album, een heerlijk doom geluid wederom. De instrumentalen en vocalen vullen elkaar hier bijster goed aan. Ook zit de opbouw van het nummer fijn in elkaar met tussendoor spoken word. Hier wordt echt een verhaal verteld waardoor je volle aandacht naar het nummer gaat. ”The Spiral” is mijn favoriete nummer op de plaat. Dit is precies het soort muziek wat ik verwachtte toen ik las onder welk genre dit album valt. Wederom een stevig bass geluid met een fijn ritme, luistert wederom lekker weg en heeft sterke lyrics. Dat valt me erg op aan dit album, de lyrics zijn goed geschreven en daar ben ik altijd wel een liefhebber van. Zo ben je meer met de muziek bezig en dat doet dit album goed. Van begin tot eind zat ik aandachtig te luisteren. Gelukkig is het album nog niet afgelopen.
‘”When the Witches” is wederom een erg sterk nummer. Vooral het gitaarwerk is fijn, met halverwege het nummer een heerlijke solo. Voordat we bij het laatste nummer aankomen is daar nog het rustgevende ”Wormwood”, om even bij te komen van het hevige headbangen. Het album wordt afgesloten met ”The Well”, wat mooi opbouwt. Het begint met een stuk wat perfect aansluit op het dromerige ”Wormwood”, voordat ze weer doom metal maken met dit keer een beetje een Ghost geluid (dit deed me enigzins aan Papa I-era Ghost denken namelijk). Toch haal ik hier inmiddels het Kryptograf geluid wel uit. Ondanks dat de vergelijkingen onvermijdelijk zijn brengt de band ook een eigen sound mee wat erg fijn klinkt. Dat valt hier vooral aan de vocalen op.
Misschien is het te vroeg om dit mijn favoriete album van 2022 te noemen, maar die titel zou het album zo kunnen krijgen. Alles waar ik van houd in de metal en meer. Lekkere doom metal met een beetje een psych geluid hier en daar. Dit album had zo in de jaren 70 uitgebracht kunnen zijn. Aanrader voor alle doom metal liefhebbers, geef dit album zeker een kans.