Een half uur voor openingstijd arriveer ik bij de zaal Paradiso. Er staat nog maar een handjevol mensen voor de deur, waarop ik me afvraag of ik hier wel goed sta voor het uitverkochte concert van de Belgische rockband K’s Choice. Omdat ik had verwacht dat er al een lange rij zou staan vraag ik het aan een mevrouw. Zij zegt dat ze met haar gezelschap ook naar K’s Choice gaat, dus ik sta hier goed. Waarschijnlijk heeft men geen haast omdat er toch eerst een voorprogramma in de planning staat. Ik heb in ieder geval nu alle gelegenheid om rustig een mooi plekje in de zaal op te zoeken.
Stipt om half 8 verschijnen de bandleden van Helsinki op het toneel. De band uit Gent is speciaal door K’s Choice uitgenodigd om mee te gaan op hun tour. Dat is geen vreemde keuze, aangezien ze Thomas Vanelslander al kennen uit de tijd dat hij nog als gitarist onderdeel uitmaakte van K’s Choice. Amper een jaar geleden vormde hij met enkele andere topmuzikanten zijn eigen band Helsinki en sinds november 2015 ligt hun 1e EP The Band Not The City in de schappen. Ze spelen in een half uurtje tijd hele diverse nummers, vans recht-toe-recht aan rock tot wat rustigere nummers tot stevige garage rock. Op een gegeven moment denk ik een nummer van Nick Cave te herkennen door een songtekst die me bekend in de oren klinkt, namelijk van het nummer Red Right Hand. Het blijkt inderdaad te kloppen, maar de band heeft er volledig zijn eigen draai aan gegeven. Knap gedaan, maar wat ik persoonlijk jammer vind is dat het duistere randje er een beetje af is. Wanneer Thomas het laatste nummer aankondigt, zegt hij dat het publiek dit nummer wellicht kent van een zekere bierreclame. Inderdaad klinkt het nummer Fever me aardig bekend in de oren. Live komt het over als een vuig rocknummer waarbij alle bandleden, die zich tot nu toe redelijk hebben ingehouden, compleet los gaan en nog net niet hun gitaren stuk slaan.
Om half 9 is de stage gereed voor frontvrouw Sarah Bettens en haar gevolg. In april dit jaar heeft K’s Choice een nieuw album uitgebracht, The Phantom Cowboy, en sindsdien is de band uitgebreid aan het touren, waarbij ook enkele clubs in Nederland worden aangedaan. De band trapt af met enkele nummers van het nieuwe album. Het zijn stevige rocksongs en gedurende de set komen alle nummers van dit album een keertje aan de beurt. Er wordt regelmatig van gitaren gewisseld. Ook is er ruimte voor oudere hits en nummers van soloprojecten van Sarah en haar broer Gert. Zo draagt Sarah de Sarah Bettens “cover” Not Insane op aan alle homo’s en lesbiennes in de zaal, nadat ze lachend vertelt dat haar mede-bandleden hier in Amsterdam op straat als “homo” werden aangesproken terwijl zíj dat juist níet zijn. Als het intro van de klassieker Not An Addict wordt ingezet, verandert de kleur van de belichting tijdelijk van continu geel/grijs naar groen. Het geeft een wat hallucinerend effect, wat goed past bij de betekenis van dit nummer. Sarah laat de zang grotendeels over aan het publiek en de hele zaal zingt in harmonie mee. Drummer Wim van der Westen geeft nog een korte drumsolo weg. Sarah zegt dat hij dit één keer in de 10 jaar mag doen en dat het er nu weer de tijd voor is. Na een uur en 10 minuten verlaten de bandleden het podium om snel weer terug te komen voor een drietal toegiften. De monsterhit Everything For Free wordt luidkeels meegezongen en klinkt als een ware afsluiter van de avond. Dan kondigt Sarah toch nog één nummer aan, en wel We Are Glaciers. Ze zegt dat waarschijnlijk niet iedereen dit nummer zal kennen en vraagt om stilte in de zaal. Hier geeft het publiek netjes gehoor aan. Dit nummer is afkomstig van een door Sarah en Gert geschreven soundtrack van een documentaire over een Belgische poolreiziger op expeditie op Antarctica. Het nummer begint zacht en heel minimaal met Gert op een klein akoestisch gitaartje en Reinout Swinnen op de toetsen. Het instrumentale nummer zwelt langzamerhand aan wanneer de drums erbij komen en Gert zijn gitaartje verruilt voor een elektrische gitaar. Het is een prachtig post-rock nummer, dat een zeer krachtig slotstuk kent. Een band als Sigur Rós zou hier trots op kunnen zijn. Het lijkt een vreemde afsluiter omdat de muziekstijl van dit nummer in het geheel niet in het verlengde ligt van de voorgaande nummers, maar K’s Choice laat toch maar mooi zien dat ze dit genre ook prima aankunnen. Ik moet zeggen dat dit wel naar meer smaakt, maar helaas is het optreden dan nu toch echt afgelopen.
Setlist: We Are The Universe – As Rock And Roll As It Gets – Perfect Scar – Hide – Daddy’s Gun – Private Revolution – Woman – Not Insane – I Will Carry You – Believe – The Phantom Cowboy – Bag Full Of Concrete – Gimme Real – Tunnel To A Cloud – Down – Cocoon Crash – Not An Addict – I Was Wrong About Everything – Encore: Echo Mountain – Everything For Free – Encore 2: We Are Glaciers