Iemand die voortdurend projecten heeft lopen (solo, The Mob, Grinder Blues, Poundhound, Pinnick Gales Pridgen en nog van alles meer) is King’s X-voorman Dug Pinnick. Een paar jaar geleden verscheen er album van een project met Korn-drummer Ray Luzier en gitarist George Lynch (Dokken, Lynch Mob), KXM.
Dat debuut vond ik aardig, maar niet echt wereldschokkend. Luzier is een strakke drummer die ruimte geeft aan de grooves en zang van Dug Pinnick, terwijl George Lynch de boel met smakelijk gitaarwerk opsierde. Toch bleef het aanvoelen als een uit de hand gelopen jamsessie. Hoewel de werkwijze voor opvolger Scatterbrain exact hetzelfde was (studiotijd inplannen, ter plekke schrijven en meteen opnemen) klinkt die een stuk hechter en songs veel meer afgerond.
Dat begint al met de furieuze titeltrack die het album opent. Pinnick brúlt het refrein van Scatterbrain er werkelijk uit. Net als bij alle tracks is het makkelijk om in de refreinen mee te gaan, want hoewel de teksten niet inhoudsloos zijn, bevatten ze veel herhalingen. Dat heeft ongetwijfeld met de beperkte tijd te maken.
Het is een album vol bluesy hardrock met een hele vette groove erin. King’s X-recept eigenlijk, maar dan wat heavier. En natuurlijk, bij muzikanten die sowieso uit behoorlijk verschillende richtingen komen, wordt die hardrock opgesierd met Beatlesque melodieën, met proggy elementen, met funk en met rockreggae (“Not A Single Word”). Vaak is het gitaarwerk van Lynch heel prominent, maar in een track als “Stand” sluit hij relatief bescheiden aan op de zang en is het resultaat niet minder fraai.
Wat mij betreft is het hoogtepunt op dit album “Noises In The Sky”, maar misschien is wel belangrijker dat er geen vullers op staan, geen tracks die vroeger de plaat niet gehaald zouden hebben. Gezien de snelle totstandkoming van schrijven tot opnemen is dat misschien wel uitzonderlijk te noemen.
Ik zit met smart te wachten op nieuw materiaal van King’s X, maar Scatterbrain is een album dat King’s X-fans zal helpen de tijd te overbruggen. KXM toont zich hier een hecht powertrio, en daar hebben Lynch en Luzier vanzelfsprekend ook hun aandeel in, maar het is vooral Dug Pinnick die op dit album schittert.
KXM op Facebook