Kyng – Burn The Serum

Burn The Serum is de tweede studiocd van de Amerikaanse band Kyng. Wederom een powertrio dat hoge ogen gooit en momenteel door de States toert met Lacuna Coil en Nothing More. Eerder stond de band op één podium met Clutch, Trivium en Megadeth en werd de band persoonlijk uitgenodigd door Metallica voor het Orion More + More Festival. Geïnspireerd door de stijl van Soundgarden en Queens Of The Stone Age hebben ze elf nummers op de schijf geperst.
Elf nummers met een flinke portie rock. In een nummer als The Ode wordt duidelijk dat Soundgarden een inspiratiebron is. Het langzame tempo en de wat uitgesponnen zang refereren duidelijk naar Soundgarden in de jaren negentig. Maar ook in Self Medicated Man horen we deze elementen terugkomen. De zang is naar mijn idee wat naar de voorgrond geproduceerd, maar doet niets af aan het muzikale geheel. Terwijl helaas de aandacht wat verslapt is In The Land Of Pigs op het goede moment geplaatst op de cd als nummer acht. Met een basloopje en een opkomend drumritme komt het nummer langzaam op gang. De aanvulling van de gitaar geeft het nummer een versnelling. Tekstueel is het wat makkelijk te verteren en als na ongeveer tweeënhalve minuut het tempo wat omhoog gaat en een gitaarsolo wervelend door mijn gehoorgang kringelt is mijn aandacht er weer helemaal bij. Meer richting Queens Of The Stone Age komen we met het uptempo Sunday Smile. Een duidelijk nummer met een kop en een staart en genoeg afwisseling daartussen. Richting het einde komen de drie heren met Big Ugly Me met een nog sneller nummer dat tussendoor door een vertraging en zelfs stiltemomenten, tot het uiterste blijft boeien. Paper Heart Rose is het slotnummer. Een rustig slotnummer dat neigt naar the Beatles (en daar zit ik nou niet op te wachten wanneer ik heel eerlijk ben). Ik ben echter in mijn hele verhaal voorbij gegaan aan de eerste vier nummers. Daar zit hem nou ook net het venijn van de hele cd. Titelnummer Burn The Serum, Lost One, Sewn Shut maar vooral Electric Halo zijn echt de uitschieters op deze cd. Het ligt ‘m niet aan tempo en of intensiteit, maar in deze nummers weet Kyng absoluut veel spanning op te bouwen. Je wordt als het ware mee genomen op de muzikale trip om regelmatig terug geworpen naar de realiteit door versnellingen, gitaarsolo’s en meeslepende zang.
Burn The Serum is absoluut een prima plaat geworden met tien lekkere nummers en een wat flauwe afsluiter. Jammer dat juist (bijna) de eerste helft van de cd zo heerlijk, waardoor de andere nummers wat minder naar voren lijken te komen.