Kyrbgrinder maakt rock om lekker naar te luisteren en de tien nummers op het album stralen iets fris uit. Het geluid refereert soms aan het geluid van, het helaas ’pauzerende’ Disturbed in nummers als Slipping Away en Taking Control. Daarnaast ligt het stemgeluid van Johanne dicht bij Vernon Reid van Living Colour (in bijvoorbeeld Egocentric Suicide). De nummers zijn, zoals al eerder vermeld, vrij makkelijk te doorgronden en klinken lekker weg. In het korte I Know Why komt dat duidelijk naar voren, maar zeker ook in Captain America en het aanvankelijk rustige Oxygen. In Oxygen verwacht je in de eerste helft te maken met een tussennummer, maar uiteindelijk bouwt de band de spanning en de kracht flink op om uiteindelijk toch in een stevig karakter het nummer te eindigen. Opvallend in de ogenschijnljk eenvoudige nummers zijn de spelelementen met het ritme van de compositie. Captain America heeft dit expliciet in zich, maar het komt zeker in het merendeel van de nummers naar voren, waardoor de aandacht van de luisteraar optimaal blijft. Die aandacht wordt eveneens getrokken door het gitaarspel van Aaron. Zijn stevige riffs in Taking Control stuwen het nummer naar een hoger niveau en in Feel Blue is de loodzware riff basis voor het zware karakter van dit nummer.
Chronicles Of A Dark Machine is mijn kennismaking met deze band rond Johanne James, maar ik was meteen verkocht door het groovende geluid van de band, de diversiteit aan nummers, ritmes en stijlen en het stevige geluid dat dit trio neerzet op het album. Johanne drumt nog altijd bij Threshold, maar ik ben heel blij dat hij zijn muzikale en creatieve ideeën ook in Kyrbgrinder kan etaleren.
