Lacuna Coil – Black Anima

Lacuna Coil heeft op 11 oktober 2019 hun inmiddels 9e album, Black Anima, geleased. Dit deden ze via Century Media. maar liefst twee jaar is er gewerkt aan deze release. Dat deze hoge verwachtingen bij mij kweekte steek ik zeker niet onder stoelen of banken. Bij de release van voorganger Delirium was al duidelijk dat deze Italiaanse metal goden een duister en heavy pad ingeslagen waren. Het album bevat veel persoonlijke invloeden zoals reflecties en de voortgang van het leven. Evengoed worden de religiueze en wetenschappelijke zijden van leven en dood niet gemeden. Dit onderwerpt past uitermate goed bij de duistere feel die de band altijd al heeft gehad. Benieuwd of dit duistere pad nog verder bewandelt zou worden begin ik aan mijn ontdekkingstocht genaamd Black Anima.
Het album steekt van wal met Anima Nera. We horen hier duidelijk een heel ander stemgeluid van Cristina. Het bereik ligt iets hoger dan we van a la Scabbia gewend zijn. Erg pakkende track die rustig van wal steekt. De rust is van korte duur als Sword Of Anger inkickt. Wat opvalt is dat de grunts van Andrea ook weer een level up gekregen hebben. De groovende feel werkt hier prima overgoten met een sausje duisternis. De zang van Cristina geven wat verlichting op de beukende baslijnen en wervelende drums. Op het zelfde pad gaan we dit album verder met Reckless. Een echte oorworm waar je mee wakker wordt, en weer mee gaat slapen. Als hij al uit je oor verdwijnt tijdens je wel verdiende nachtrust. Een uitermate geschikte track die voor heel wat zwiepende haren zal gaan zorgen.

Een tikkeltje meer heavy en dark gaan we met Layers Of Time. Het tempo van deze track ligt ook een stuk hoger dan zijn voorganger. Om maar de allesvernietigende baslijnen niet te vergeten. Deze vet groovende track zorgt bij mij voor menig keer het beter voetstamp werk. Ook hier werken de duistere grunts en engelachtige stem van Cristina perfect samen. Mooie samenwerking tussen duisternis en verlichting. Cristina heeft in deze track ook een meer prominentere rol en mag in al haar facetten shinen.

We nemen een stapje gas terug met Apocalypse. Deze track neemt je mee terug naar het tijdperk van Comalies en Karmacode. Prachtige rol krijgt de vlijmscherpe gitaarsolo in het midden van deze track. Verder met Now Or Never. De track lijkt idelisch en rustig te gaan worden maar niks is minder waar. Het moge duidelijk zijn, gedaan met de rust. We zetten weer een tandje bij in tempo en grooven weer verder. Wat mij betreft wel één van de toppers van het album. De track kan je gerust onder experimenteel scharen wat zeer goed uitpakt. Een licht claustrofobisch gevoel overvalt mij. Wat gelijk weggeveegd wordt door de bijna rap achtige zang van Cristina die de aandacht opeist, al is dat maar van heel korte duur. We gaan nog een tandje harder met Under The Surface. Ook hier zijn de rete strakke  gitaarpartijen en diepe baslijnen rijkelijk aanwezig. Al is deze track in mijn ogen de meest toegankelijke van het hele album. Toegankelijk maar dan wel met een rafelig randje. Voor even denk ik dat ik op deze zondag ochtend in de hoogmis ben beland met Veneficium. Cristina die bij aanvang van deze track in het Italiaans zingt samen met een achtergrondkoor. Een passage die later nog meerdere keren zal terug keren in de track. Ook hier mag zij shinen in de vooral hogere regionen van haar bereik. Met zijn zes minuten is deze track de langste track van het album. Zes minuten genieten met kippenvel op mijn armen. Veneficium betekend letterlijk niet gevonden. Dat Lacuna Coil hoge ogen gooit met deze track kan ik je garanderen. Hun pad hebben ze wel degelijk gevonden. Oh yes! Meer van dit please! Verder met het experimentele The End is All I can See. De feel van deze track ligt een tikkeltje doom achtig. Zwaar, log, duister, helemaal niet happy… Alsof je jezelf een weg baant door de dikke mist van je eigen brein en denken. Dan niet op de Alice In Wonderland, happy de peppie manier maar de zwarte en donkere krochten manier a la Tim Burton. de volgende oorworm die we treffen op Black Anima is Save Me. De feel van deze track is wat lichter al laten de lyrics iets heel anders doorschemeren. Save me from myself. So I keep asking myself. Will I be strong enough to face this mess? So I’m still here begging for help. We’re only humans walking through this hell. Een mooi topic om over na te denken. Als hekkensluiter vinden we de titeltrack Black Anima. Ook deze track zet mij aan het denken. Je voelt de onheil van een bijna onmogelijke liefde. Een prachtige afsluiter van het album.
Het album om kort te gaan:
Het mag duidelijk zijn dat Lacuna Coil hard gewerkt heeft om dit album te laten werken. De donkerste krotten van onze gedachten en gevoelens van ons als mens worden opgezocht en gebundeld op Black Anima. Als je houd van diepe bas lijnen, strak gitaarwerk en groovy tracks met een rafelig randje dan zal Black Anima zeker een album zijn wat je op de plank wil hebben staan. Als je houd van tracks die lyrics bevatten die je aan het denken zetten dan check ook zeker dit album. De liefhebbers van het oudere werk van Lacuna Coil, vooral het tijdperk Comalies en Karmacode zullen ook zeker dit album kunnen waarderen. Er is geen twijfel over mogelijk dat Lacuna Coil nog lang niet uitgezongen is en hun bron van inspiratie nog lang niet uitgeput is. Het meer heavy pad waar wederom voor gekozen is blijkt goed te werken voor deze Italianen. Hopelijk gaat het volgende album weer verder op dezelfde tour. Ondertussen mogen we nog volop genieten van Black Anima.
Tracklist:
Anima Nera
Sword Of Anger
Reckless
Layers Of Time
Apocalypse
Now Or Never
Under The Surface
Veneficium
The End Is All I Can See
Save Me
Black Anima
Line Up:
Christina Scabbia – Zang
Andrea Ferro – Zang, grunts
Marco “Maki” Coti-Zelati – Gitaar, bas gitaar, toetsen
Richard Meiz – Drums