Lamb Of God – Melkweg (Amsterdam) 15-08-2013

Het almachtige Lamb Of God doet weer eens Amsterdam aan en ook dit keer is de zaal compleet uitverkocht. Dit keer is het een speciaal optreden, want dit is hun eerste bezoek in Nederland sinds zanger Randy Blythe officieel is vrijgesproken in de afschuwelijke rechtszaak in Tsjechië, waar hij werd aangeklaagd voor de dood van een fan in 2010. Het zorgt voor een emotioneel puntje aan het verhaal en veel fans zijn extra enthousiast om deze held wederom te mogen ontvangen. 
De zaal is al lekker gevuld tegen de tijd dat Sylosis aanvangt. De Engelse band doet al een tijdje de rondes en blijken telkens weer een groot succes. Zo ook vanavond. Het geluid waarmee hun muziek de zaal instormt is perfect in balans; de gitaren zijn duidelijk te horen boven de bas en drums en de briljante screams van zanger/gitarist Josh Middleton scheren de baardharen als vanzelf van mijn kin. Fear The World knalt er als eerst uit en krijgt meteen de zaal aan het dansen. Na een aantal nummers is het enthousiasme zelfs zo hoog dat men zou kunnen denken dat dít de headliner was vanavond. Moshpits en een degelijke wall of death wordt de band al snel gegund. Altered States Of Consciousness en nieuwe nummers als All Is Not Well en Out From Below zijn van zo’n kwaliteit dat het moeilijk voor te stellen is dat deze band drie jaar geleden zonder zanger kwam te zitten waardoor Josh naar de microfoon moest stappen. Deze rol past hem echter perfect en hij houdt het publiek zonder veel moeite in zijn hand. Het instrumentale talent dat in deze vijf heren is gegoten is tevens oneerlijk tegenover de rest van ons minder bedeelden. Vooral zanger Josh valt op, omdat hij zelfs tijdens het zingen belachelijk snelle gitaarpartijen en solo’s noot voor noot speelt. De band sluit af met een grandioze Empyreal en het dak gaat er nog één keertje vanaf. Met optredens zoals deze staan deze heren binnenkort zelf deze zaal te vullen.
Het dak is er net op tijd weer opgeschroefd zodat Lamb Of God het weer met de grond gelijk kunnen maken. Er wordt al ruim tien minuten voor aanvang ‘Lamb of God! Lamb of God!’ geroepen met vuisten omhoog. Zonder waarschuwing valt het licht uit en begint een atmosferische intro te spelen met statisch geluid. Zanger en algemene toffe kerel Randy Blythe komt onder het luidste gejuich het podium oplopen en zweept het publiek op met het woord van Ric Flair: ‘WOOOOOOOOOEEEEHHHHH!’, met alle handen in de lucht. De heren verspillen geen tijd en beginnen met een grote grijns aan hun ‘overwinningstour.’ Desolation knalt uit de speakers en de zaal gaat vanaf moment één compleet uit zijn dak. Al snel heeft de helft van de zaal zijn shirt uit en vliegen ledematen en stagedivers alle kanten op. Gevolgd door Ghost Walking en Walk With Me In Hell komen Set To Fail en Ruin voorbij en de temperatuur gaat telkens twee graden omhoog. Randy springt in het rond en is de vrijheid zelve (in dit geval letterlijk) en de grijns die anderhalf uur op zijn gezicht is geplakt werkt als extra brandstof om nóg meer mensen een por te geven met de elleboog. Gitarist Mark Morton krijgt tijdens 11th Hour problemen met zijn draadloze ontvanger en is genoodzaakt om net zoals anderen met een ouderwets gitaarsnoer verder te spelen. Verder zijn er weinig problemen en gaat drummer Chris Adler helemaal uit zijn dak met abrupte solo’s. Grote circlepits zijn de orde van de avond hier en stagedivers worden niet op het podium toegelaten. Iets wat gezien de recente gebeurtenissen een verstandige stap is, aangezien de zanger werd aangeklaagd voor de dood van een jonge fan die in 2010 van het podium is gevallen. Om deze reden herinnert de band ons er nog maar eens aan dat vanavond leuk en gezellig moet blijven en dat we plezier hebben met z’n allen. Het wordt gevolgd door een warm applaus en gejuich. Omerta haalt het tempo enigszins uit de set, maar dit maakt de band helemaal goed met Contractor, één van hun snelste nummers. Al snel is het weer tijd voor de echte klassiekers en worden Laid To Rest, Redneck en Black Label achter elkaar van stal gehaald om de zaal compleet in vuur en vlam te zetten. Black Label komt uiteraard met de al jarenlange traditionele wall of death en dit keer is het een schoonheid. Nog een aantal ‘WOOOOOOEEEEEEHHHHH!’s volgen, waarna de band toch echt afscheid neemt. Het was een avond waarbij de muziek van deze bijzondere band gevierd werd met alle uitbundigheid. Tot de volgende keer maar weer!

Desolation
Ghost Walking
Walk With Me In Hell
Set To Fail
Ruin
Now You’ve Got Something To Die For
11th Hour
The Undertow
Omerta
Contractor
The Passing (intro)
In Your Words
Laid To Rest
Redneck
Black Label