Lamb – The Secret Of Letting Go

Het hele urgente en alternatieve is er al een tijdje af bij Lamb. Toch is The Secret Of Letting Go een prima plaat. De immer aanwezige mix van orkestraal rijke ballads (zoals The Silence In Between), dansbare, maar tegendraadse, triphop (zoals op Bulletproof) en hypnotiserende, soms onnavolgbare, beats (zoals op Moonshine met Cian Finn of het instrumentale Deep Delirium) is weer perfect uitgewerkt. De klasse van dit album zit in de uitwerking van de nummers. Daarbovenop is de zang van Lou Rhodes natuurlijk weer een plaatje. De vele gevoelige (semi-)ballads worden nog net iets gevoeliger door haar stem. Zoals op het mooie One Hand Clapping en opmerkelijke opener Phosphorous. Single Armageddon Waits is een uitstekend aanstekelijk voorbeeld van de klasse en afwisseling van dit album. Lekker in het gehoor liggend, maar wel met een opmerkelijke bite. Lamb is pop met een hoofdletter. Misschien wel toegankelijker dan ooit, maar wel op zo’n interessante manier gedaan dat fans van de begindagen niet zullen afhaken.
Lamb