Op een druilerige vrijdagavond begeef ik me per trein richting TivoliVredenburg in Utrecht. Het is nu voor het eerst dat ik dit nieuwe pand bezoek sinds de opening vorig jaar juni en kijk mijn ogen uit. Wat een groots en majestueus karakter heeft dit gebouw. Het pand bestaat uit diverse zalen en ik moet in de popzaal Ronda zijn, voor het optreden van de Britse triphop band Lamb uit Manchester (UK). Ik was al jaren bekend met deze band, echter was het er tot nu toe nog nooit van gekomen ze eens live mee te maken. Als regelmatige bezoeker van voornamelijk (prog)rockbands is dit een hele verfrissende en aangename ervaring en het smaakt zeker naar meer.
Om kwart over acht mag de support-act CUT_ zijn kunsten drie kwartier lang komen vertonen. De Amsterdamse band (spreek uit: “Cut underscore”) bestaat uit zangeres Belle Doron en de producer Sebastiaan Dulith. Het jonge duo is conservatorium geschoold en nadat Belle en Sebastiaan voor een schoolopdracht het nummer Papaoutai van de bekende Belgische singer-songwriter Stromae coveren gaat het ineens erg snel. Stromae zelf post een leuk berichtje op hun Facebookpagina om ze te complementeren met hun prachtige uitvoering van zijn nummer. Al snel krijgt CUT_ de nodige media-aandacht, waaronder bezoekjes aan het programma De Wereld Draait Door en de 3FM studio niet mogen ontbreken. Een intensieve clubtour volgt. Vanavond spelen ze vooral nummers van hun in 2014 uitgebrachte EP Patterns . Hun muziek heeft wat weg van namen als Burial, Massive Attack en James Blake, wat niet zo vreemd is omdat deze enkele van hun inspiratiebronnen zijn. Wanneer Belle aankondigt dat het nu tijd is voor een cover, herkennen velen het nummer van Stromae en zingen luidkeels mee. Belle’s zang is zuiver en vormt een goede combinatie met Sebastiaan zijn energieke beats. Ook de visuals zijn bijzonder mooi en Belle vertelt dat deze worden verzorgd door hun 3e bandlid. Voorts vindt ze het een grote eer vindt om voor Lamb te mogen openen en kijkt ernaar uit ze vanuit de zaal ook live te mogen meemaken. En voor degenen die nu benieuwd zijn naar deze band: op 26 september a.s. presenteert CUT_ nieuw materiaal in de Paradiso in Amsterdam.
Er wordt de tijd genomen om het podium klaar te maken voor de hoofdact Lamb. De band bestaat uit zangeres Lou Rhodes en producer Andrew Barlow en is 1996 opgericht in Manchester. In 2004 gaat de band uit elkaar, maar door hervonden zin en inspiratie besloot het duo in 2009 om de draad weer op te pikken waarna in 2011 eindelijk een nieuw album volgt. Bassist Jon Thorne vergezelt de band tijdens de tour. Wanneer de eerste klanken van het nummer In Binary, het eerste nummer van hun meest recente cd Backspace Rewind worden ingezet lijken de bassen aanvankelijk erg te overheersen. Met name voor de mensen die vooraan staan is het vrij heftig, want de oren en de borstkas krijgen er flink van langs. Gelukkig wordt dit euvel na enige minuten door de geluidsman hersteld en is het geluid wat beter in balans. Dan is het vrij snel duidelijk dat de moderne zaal Ronda beschikt over een perfecte akoestiek. De diversiteit in de muziek van Lamb demonstreert dit duidelijk. Van minimalistisch, tot uitgesponnen klanktapijten, tot vette electro: al deze elementen komen hier goed tot hun recht. Zangeres Lou Rhodes verschijnt in een lange witte jurk . Ze vertelt dat dit optreden in TivoliVredenburg hun laatste “indoor” optreden is van de tour, “so let’s make every minute count!” De bandleden maken een gelukkige indruk en vanuit de zaal wordt regelmatig “I Love You!” geroepen waarop de band “I love you too” terug roept. Aan hun houding te zien menen ze dat ook echt. Na enkele stampende electro-tracks maant Lou het publiek tot stilte door slechts haar wijsvinger voor haar mond te houden. Het is mooi om te zien hoe goed het publiek hier op reageert. Het intense, As Satellites Go By wordt akoestisch gespeeld en de breekbare stem van Lou komt hier prachtig tot zijn recht. Andrew Barlow komt op een gegeven moment achter zijn toetsen vandaan en vertelt het publiek wat er het laatste decennium door hem heen is gegaan. Toen hij stopte met de band dacht hij dat het tijd was voor een “echte” baan en voor “financiële zekerheid”. Maar hij komt erachter dat het hele financiële systeem niet deugt en heeft een boodschap voor het publiek: Wees niet bang om je creativiteit te durven tonen en ga de uitdaging aan. Hij is ook vol lof over zijn “zus” Lou, waarop ze het haast niet droog houdt. De emoties hakken er vervolgens helemaal goed in, wanneer Lou het maatschappijkritische nummer What Makes Us Human aankondigt, wat de band opdraagt aan alle mensen die de verschrikkingen in hun thuisland ontvluchten. Naast serieuze zaken is er ook genoeg ruimte voor de nodige humor. Wanneer Andrew God Bless aankondigt als het allereerste nummer ooit geschreven, vertelt hij hoe het toen ooit was, toen ze nog sliepen op de vloer van de studio. De hit Gabriel mag ook niet ontbreken en wordt grif meegezongen door het publiek. Na de reguliere set komt Lamb terug met 3 toegiften, waarbij wat extra elementen worden toegevoegd aan de show. Er wordt een grote trommel voor op het podium geplaatst, die wordt ingezet bij What Sound. Tijdens het laatste nummer Trans Fatty Acid neemt Lou de elektrische gitaar ter hand en de set eindigt met een flinke portie industriële noise, gevolgd door een daverend applaus vanuit het publiek.
Setlist: In Binary – We Fall In Love – Butterfly Effect – Little Things – As Satellites Go By – Backspace Unwind – Strong The Root – Nobody Else – What Makes Us Human – Gabriel – B-line – God Bless – Toegift: Seven Sails – Górecki – Trans Fatty Acid
