Landmvrks – Hollow

Toen ik halverwege maart de video van Winter van de band Landmvrks onder ogen (en oren) kreeg, was ik meteen nieuwsgierig naar wat de rest van het album Hollow me zou brengen. Ik had een prettig voorgevoel aan het nummer overgehouden en dat gevoel werd bevestigd met het album. De vijf heren uit Marseille laten er in de elf composities geen gras over groeien en spelen metalcore in al zijn facetten.
Enerzijds is het full speed en heel energiek. In het korte Hollow dat een aanloop lijkt te zijn naar Perspective laten de heren een gretig geluid horen dat. Het nummer bouwt zich op op een paar eenvoudige gitaarakkoorden voordat het explodeert en langzaam uitloopt in het intro van Perspective. Het tempo varieert licht, maar de snelheid blijft continu bestaan in het nummer. En terwijl Flo zijn teksten declameert, zetten Niko en Rudy als een pneumatische boor de basis waarop en -door het gitaarduo Sherman en Nico hun spel mogen spinnen. Eenzelfde karakter kennen de nummers Wrong Generation, Meaningless en Empty Place. In het verwoestende ritme groeien stukken melodieuze zang uit tot oases, terwijl een strakke metalcoreriff een uitstekende voedingsbodem blijkt te zijn voor loodzware gruntstukken.
Naast deze energieke injecties wordt er door Landmvrks gespeeld met stijlen. De mooie metalcoreballad Endless Paradox laat horen dat deze jongens weten wat spelen is. Ook in de bonustrack Meaningless Acoustic komt de veelzijdigheid van de band terug. Het is een mooie akoestische unplugged versie van het gelijknamige nummer. Behalve dat het nummer staat als een huis zorgt het schorre stemgeluid van Flo voor een extra dimensie.
Verder op Hollow vinden we nog de kwajongensmetalcore in Outside And In. Gewoon een lekker nummer dat snel en gemakkelijk klinkt.
De eerste uitschieter op het album is het eerder genoemde nummer Winter met een gastrol van Mattéo Gelsonimo (Novelists). Het nummer greep me meteen door het aantrekkelijke geluid. Het heeft een melodie die aanspreekt en bevat daarnaast veel gevarieerde muziekstukken die ervoor zorgen dat het gevoel bij het nummer sterk groeit. Daarnaast ben ik ontzettend gecharmeerd van World Of Pain. Het heeft een ultra-energiek begin dat langzaam verovert wordt door de melodie in de compositie. Die snelheid en melodie echter blijven elkaar gedurende het nummer fraai aftroeven om uiteindelijk langzaam qua ritme af te sterven in een enkele ritmeslag die versterkt wordt door een kraterdiepe grunt. Als door een nieuwe batterij getroffen zwengelt de melodie weer aan en loopt het nummer naar het eind.
Hollow is een prachtig album binnen de metalcorescene waarin Landmvrks aantoont dat zij klaar is om buiten de grenzen van Frankrijk te gaan opereren. Zeker een band die op bijvoorbeeld het Impericonfestival goede zaken zou doen. Ik had veel verwacht van deze band, maar zij wisten zelfs dat nog te overtreffen met hun composities die energiek en gretig gespeeld worden. Die het kwajongensgevoel in me doet oplaaien, maar die tevens laten horen dat ook de meer gevoelige kant strak neergezet kan worden.