Tijd is een aaneenschakeling van momentopnames. Een manier om die momentopnames te vangen is muziek. Je hoort een nummer of een album en je weet weer precies hoe je je voelde op dat moment. Het Zweedse Långfinger uit melodic death metal stad Gothenburg heeft met het album Crossyears hun derde mooie verzameling momentopnames gemaakt.
Het trio bestaande uit drummer Jesper Pihl, zanger bassist Victor Crusner en gitarist Kalle Lilja, maakt al 10 jaar muziek en Crossyears is hun derde album. Ze maken een mengelmoes van grunge en hardrock uit de jaren 70. Een plaat vol rockliedjes met een snufje venijn en een lekker refrein. Dit is een beroerd slechte rijm.
Maar even serieus, de heren hebben een goed gevoel voor sterke songs. Het Queens Of The Stone Age achtige Fox Confessor is daar het perfecte voorbeeld van. Het experimenteren is goed hoorbaar, iedere song waait weer een andere kant uit en soms horen we hair metal, en soms Rush. Långfinger maakt een soort Frankenstein van ieder genre. En het werkt goed. Je hoort in de verte zelfs wat popsongs. Knap gedaan voor twintigers. De jeugd heeft zoveel mogelijkheden om muziek te beluisteren dat je vanzelf muzikant wilt worden. Gelukkig hebben deze jongens daar gehoor aan gegeven en zijn ze goed op weg.
Långfinger – Crossyears
295