Net als zovele andere bands in het genre is Last Of Us schatplichtig aan Russian Circles en dat is niet eens een verwijt. Je kan je maar beter laten inspireren door de beste. Omen is wel een beetje doorsnee als opener. Alle ingrediënten zijn er, vooral die lekker ijle gitaartjes, maar het gerecht mist als geheel wat kruiding. Dan is Anomalie, de tweede track, een heel stuk beter, met mooie Tool-momenten, een knappe opbouw en raak geplaatste breaks. Toch een beetje jammer dat de drum-opnames niet wat meer liefde en aandacht kregen, maar voorts alle respect voor bands die alle opnames uit eigen zak moeten betalen.
Verlossing is eveneens een sterk staaltje van compositie en opbouw die een beetje doet denken aan Long Distance Calling. Breed/Hybrid zit met zijn agressieve gitaren dan weer ergens tussen Hemelbestormer en Tool in en heeft enkele samples die het instrumentale toch wat breken. Hoe overtuigend ze ook zijn in hun postmetal, je merkt toch best vaak dat deze muzikanten gepokt en gemazeld zijn in andere genres. Het viertal zat voor Last Of Us in Nagrach, een band die epische blackmetal bacht. Dat hoor je niet letterlijk terug, maar het is wel zo fijn dat ze onbewust toch wat peper en zout van black- en andere paganmetal in Last Of Us gesmokkeld hebben. Inmiddels is er een nieuwe drummer, want deze review komt met een beetje vertraging.
Epiphony en ook And The Swarm Came To Harvest zijn bv. heel episch. Niet in het aantal minuten, daarvoor moet je bij de 13 minuten van Hope(less) zijn, maar wel in de opbouw en solo’s.
Swarm is een heel degelijk debuutalbum in een nog altijd niet voor de hand liggend genre. Dankzij releases als deze, door de kruisbestuivingen met andere metal, wordt het zoveel interessanter.
https://www.facebook.com/LastOfUs