Met Stay Alive laat ze zich voor het eerst echt solo horen. Ze doet dat met ondersteuning van top producer Steve Albini. Het hele album werd opgenomen met slechts twee mensen in de studio in twee dagen in juli. Jawel, een prima voorbeeld van de creativiteit die de lockdown ons kan brengen.
Hier geen opzwepende punkrock, maar relatief kleine liedjes. Hoewel men geneigd zal zijn het een akoestisch album te noemen waarschuwt Laura Jane ons daar tegen. Het valt echter niet te ontkennen dat de invloeden van Boy Dylan er dik op liggen. Natuurlijk gingen punkrockers als Dave Hauser, Frank Turner en Joey Cape haar al voor in dit genre. Een genre wat me zeker wel bevalt. Het mist misschien de agressie en snelheid van de gemiddelde punkrock song, het heeft echter minstens zoveel hart.
Neem nu Calender Song, een voorbeeld van hoeveel soul een song kan hebben door gebruik van een goede stem, zelfs met een zeer eentonige melodie. Blood & Thunder is heerlijk ontspannend, een nummer om in je schommelstoel of op het strand van te genieten.
Er is ook ruimte voor een tikkeltje meer snelheid of agressie echter. Supernatural Possession heeft een stuk meer vaart dan de meeste andere nummers. Hanging Tree is een protest song tegen de racistische kant van de V.S. en laat wat meer woede en frustratie horen.
Fans van rustigere nummers met alleen een gitaar en een ijzersterke stem en fans van eerder genoemde punkrockers die solo gingen, kunnen dit album zonder aarzelen aanschaffen.