Soulvolle, swingende rock ‘n’ roll met een duidelijke inspiratiebron in de klassieke Southern blues rock. Ook een behoorlijk Led Zeppelin gehalte kan trouwens de kop op steken. Deze mannen uit Londen brengen met deze zes nummers tellende EP een smaakvol, sterk seventies gericht minialbum.
Pakkende riffs, in combinatie met grooves waarbij het moeilijk stil zitten is, en vocalen die bij vlagen zelfs Robert Plant of Glenn Hughes kunnen benaderen. Soms zijn er naast de Led Zeppelin inspiraties en Southern Black Crowes sferen ook meer poppy Lenny Kravitz-achtig ingrediënten, of kan een gitaarlick (in Shoot For The Stars) opeens een heel andere tekst oproepen. Het algehele geluid van de nummers, en dan vooral de gitaren, kan wel eens wat erg dun en zelfs een beetje schel overkomen. Ook is het geluid in nummers onderling niet altijd consistent. Het is een ware prestatie geweest om deze hele EP in drie dagen op te nemen, maar misschien is iets meer tijd en aandacht voor het totaalgeluid toch iets om mee te nemen voor een volgende plaat. Maar verder is er eigenlijk niet veel op dit plaatje aan te merken.
Deze EP is in zijn geheel gewoon een heel goed te beluisteren mini-album, waar heel erg veel te genieten valt; niet heel erg verrassende, maar zeker zeer smaakvolle arrangementen, die een mooie basis zijn voor aanstekelijk groovende ritmes en gepassioneerde vocalen en gitaren. Okay, je hoeft deze band nog niet direct in dezelfde lijn te zetten als eerder genoemde grootheden, maar ze zijn echt heel goed op weg. Een paar bandjes zijn heel erg goed bezig het afgelopen jaar, daar aan de andere kant van het kanaal. Een tijdje terug ben ik nog de vinyl versie van de debuut EP van Silveroller misgelopen; voor Leadfeather zal ik waarschijnlijk wat meer tijd hebben, omdat ze Roll The Dice eerst op CD uitbrengen. De vinylversie bewaren ze hopelijk tot ze een distributeur op het vaste land hebben. Een paar optredens hier ergens in de buurt zou ik ook helemaal niet erg vinden; lijkt me een heel geslaagde avond.