MaYan behoeft bijna geen introductie meer in Nijmegen. De band stond in oktober ook al in Doornroosje, maar toen was de band supportact bij Epica en hadden ze een groter podium tot hun beschikking. Vandaag is het dan ook passen en meten in de kleine zaal van Doornroosje. Als MaYan met de volledige band op het podium staat kan het aantal bandleden wel tot tien oplopen. Vanaf de eerste minuut weet MaYan het publiek te boeien, maar dat kan ook bijna niet anders. Bandleden wisselen elkaar in een moordend tempo af en zo horen we telkens iemand anders de vocalen op zich nemen. De energie spat van het podium, vooral als zanger George van zich laat horen. Hij stuitert, bokst en springt over het podium, geeft werkelijk alles en het kan hem niet genoeg zijn. Deze zanger zou ook prima in hardcorebands zoals Madball en Hatebreed kunnen passen. Zo hebben de fans allemaal wel een favoriet bij MaYan, want wat hebben ook de dames in deze band mooie zuivere stemmen. Dat is vooral te horen als ze samen Insano vertolken. MaYan heeft een trouwe schare fans, waarop de band al jarenlang kan rekenen en vol trots vertellen ze dat hun crowdfundcampagne is geslaagd en dat er in september een nieuw te verwachten is. Zo zien we dat de band naast hun verrichtingen op het podium ook in de studio volop in beweging is. MaYan speelt vandaag een solide show en gezien de reactie van het publiek is het misschien nog wel een lastige opgave voor de hoofdact om dit optreden te overtreffen.
Als voor de laatste keer de zaal is omgebouwd wordt de hoofdact met luid gejuich onthaald. Ditrect zijn de ogen en oren gericht op de zangeres van Leaves’ Eyes. Wat heeft Elina een gouden keeltje en op de openingstrack Sign Of The Dragonhead is dat meteen hoorbaar. Na deze mooie opener heeft zanger Alexander de lachers meteen op zijn hand. Op zijn karakteristieke wijze jut hij het publiek op met zijn “Hey Hey Hey”. Leaves’ Eyes bracht in januari hun nieuwe album Sign Of The Dragonhead uit en vandaag krijgt het uitzinnige Doornroosje heel wat nummers van dit album te horen. Zoals ook op de eerdere albums van deze Noorse formatie te horen is gaan de nummers wederom over vikingen, draken en de mystieke Noorse sferen. De combinatie van deze teksten en de symfonische metal blijken al jarenlang een prima match. Zo is de band ook vandaag in Doornroosje op geen foutje te betrappen. Ze zijn enthousiast en jutten het publiek met regelmaat op, waarbij men het niet schuwt om het publiek tegen elkaar uit te spelen. Wie kan er harder schreeuwen? Wel zijn we van mening dat zangeres Elina wat aan haar Engelse uitspraak mag werken. Moet het vandaag allemaal hard en snel? Nee hoor, tijdens de ballad Like A Mountain kun je een speld horen vallen en krijgt iedereen kippevel van Elina’s stemgeluid. Vervolgens gaat Leaves’Eyes vrolijk door op hun strooptocht en schotelt het publiek nog wat nummers voor van eerdere albums. Helaas neemt het enthousiasme wat af in de zaal, kwam men misschien toch meer voor MaYan?
Ook aan een avond vol met metal en nummers over vikingen komt een eind. Maar niet voordat de band tot twee maal toe een toegift speelt. Nadat zangeres Elina gehuld achter een masker het toepasselijke Spirits Masquerade heeft doen klinken krijgen we als allerlaatste een echt stukje Noors toneel te zien. Alexander Krull heeft zich in een Viking outfit gehesen en compleet met helm en zwaard klinkt afsluiter Blazing Waters. Nog eenmaal gaat het publiek uit zijn dak en zien ze een zanger wild zwaaien met zijn zwaard. Vervolgens zit het Vikingensprookje er echt op en kunnen we uitkijken naar een volgende keer, een band zoals deze verveelt nooit!