Lee Aaron staat in Nederland bij de (wat) oudere garde waarschijnlijk bekend als de Metal Queen van de jaren tachtig. Ooit in het voorprogramma van Bon Jovi in Noorderligt (de voorloper van 013) in Tilburg. Na een flink aantal jaren uit beeld te zijn geweest komt ze, verrassend, ijzersterk terug met dit heavy blues album Diamond Baby Blues. De fase tussen de jaren tachtig en nu heeft Lee zich georiënteerd op jazz en het stichten van een gezin. Dit heeft haar stem goed gedaan. Daar waar het vroeger hees en, zeker achteraf gezien, niet zo best klonk is het nu loepzuiver, sterk en met een ruig rock timbre. Dit wordt aangevuld met een band die muzikaal weet waar ze de mosterd vandaan halen. Een zingende, solerende elektrisch gitaar, het orgelgeluid uit de keyboard, de ondersteunende drums en basgitaar. Het past allemaal perfect. Daarbij moet gemeld worden dat de productie van de plaat ook prima is. Diamond Baby Blues heeft alle ingrediënten van een heerlijke bluesplaat. Daar horen ook een aantal covers bij. Dat doet Lee Aaron dan ook met verve. Bluesrock versies van Mistreated (Deep Purple), Black Cat (Janet Jackson), You’re No Good (Linda Rondstad) en My Baby (Little Walter) komen voorbij. Het moet gezegd dat de overige acht eigen nummers absoluut niet onderdoen voor deze covers. Daarmee is Diamond Baby Blues een onverwacht sterke Lee Aaron plaat. Verwacht geen wonderen, maar gewoon een uitstekende bluesrock plaat. Heerlijk…
Lee Aaron